die aangeven hoe leuk we het met elkaar hebben gehad en hoe zeer we elkaar respecteren. Niet alleen als voetballer, maar vooral als mens. Met een enkele ploeggenoot heb ik echt alles gedeeld. Eentje zelfs heb ik bijna zeven jaar samen gespeeld. We stonden altijd honderd procent achter elkaar en steunden elkaar door dik en dun. Samen klommen we hotels uit via de regenpijp om tijdens een trainingskamp op stap te gaan, we zaten naast elkaar in de kleedkamer, gingen samen als laatste weg na een wedstrijd. Maar soms was hij ook net iets eerder weg en dan kon ik niet naar huis omdat mijn banden mijn plat stonden. Voetbalhumor, het mooiste wat er is. Ik zal het allemaal nooit vergeten.
En dan komt het moment dat je echt zakelijk moet zijn. Keihard is dat. Je voert je taak uit, maar ergens in je achterhoofd blijft het spelen. Het is nu bijna tien maanden geleden en ik ben er sindsdien nooit meer op teruggekomen. Vandaag wil het echter toch kwijt. “Romeo van Aerde, ik mis je!”

Marco Boogers