HARRY VAN DEN HAM
De gebeurtenissen van de afgelopen week bieden meer dan voldoende aanleiding een nieuwe overpeinzing aan de site toe te vertrouwen. De onverwachte beslissing van het bestuur om het contract met Harry van den Ham alsnog niet te verlengen, de reactie van de spelersgroep, de galavoorstelling in Maastricht, de derde overwinning en de gevoelens van het legioen zoals die in het gastenboek zijn terug te lezen.
Vrijdagmiddag de 16e maart werd het nieuws middels een eenvoudig persbericht naar buiten gebracht. Dordrecht'90 en Harry van den Ham hadden geen overeenstemming omtrent een nieuw contract kunnen bereiken en derhalve had het bestuur besloten de besprekingen als beëindigd te beschouwen. De spelersgroep, ondersteund door de technische-, medische- en jeugdafdeling, stelde zich pardoes vierkant achter de trainer op en drong middels een door iedereen ondertekende petitie aan op een onderhoud met het bestuur.
Enige weken eerder namelijk had diezelfde spelersgroep op eigen initiatief gepleit voor een continuering van de samenwerking met de huidige trainer. Een oproep die inhoudelijk gehonoreerd leek te worden waarna vervolgens een akkoord bereikt leek te zijn.
Ondanks de huidige notering op de ranglijst was de selectie van mening dat het spel de laatste maanden een duidelijke progressie had gemaakt en bestond er heel veel vertrouwen dat dit in de toekomst verder uitgebouwd zou kunnen gaan worden. Iedereen was ervan overtuigd dat het goede voetbal dat gespeeld werd op (korte) termijn tot resultaten zou leiden. Daarnaast was de spelersgroep van mening dat zij onder leiding van Van den Ham zowel technisch als tactisch in de afgelopen periode heel veel geleerd hadden. Aldus een korte samenvatting van de bij het bestuur gedeponeerde motivatie.
Het paradoxe bestuurlijke veto werd derhalve vol verbijstering ontvangen. Het gegroeide vertrouwen leek in één keer ondermijnd te worden, de toekomstvisie viel in duigen. Niet voor niets waren spelers en trainers heel sterk naar elkaar toe gegroeid waaruit een hecht collectief was ontstaan. In Maastricht greep de groep de wedstrijd tegen MVV aan om hun mening duidelijk kenbaar te maken. Het speelde één van zijn beste wedstrijden en betrok hun trainer opzichtig in de feestvreugde na elk doelpunt door collectief de coach bij zijn dug-out om de hals te vliegen. Een ritueel dat door de complete media onderkend en uitgebreid beschreven werd.
De dagen daaropvolgend werd Van den Ham uit alle mogelijke windstreken bedolven onder de steunbetuigingen. Intern werd veel ongeloof uitgesproken en de supporters bedienden zich massaal van de digitale snelweg. Vele tientallen emailtjes en een uitpuilend gastenboek. De mening van de achterban lijkt duidelijk.
Op zulke momenten is het verleidelijk dieper op de materie in te gaan, maar stelling name vanuit deze positie is op dit moment niet gepast. Wellicht dat dit in een later stadium alsnog mogelijk of door de lezers gewenst is.
Wat wel nader beschouwd kan en mag worden is het enorme collectief dat voorbije week naar buiten is gekomen. Met name in de selectie ontstond een harmonieus front dat in Maastricht voor MVV een onneembare vesting bleek te zijn verworden waarbij het met name in de slotfase de tegenstander volledig vernederde toen de bal, onder het olé, olé van de eigen supporters, tientallen malen in de eigen ploeg rondgespeeld kon worden. Meest typerende voor de huidige instelling was misschien nog wel de collectieve frustratie nadat de thuisploeg in de allerlaatste seconde alsnog het net achter de bijna drie wedstrijden ongeslagen René Ponk wist te vinden.
Emotioneel waren de opzichtige steunbetuigingen van de spelersgroep die zich na elk doelpunt in de richting van de dug-out van hun trainer snelden. Chapeau voor scheidsrechter Schenkels die hiervoor na een korte uitleg ook begrip voor op kon brengen.
Die warme en welgemeende steun ontroerde niet alleen Van den Ham. Het straalde iets uit in de club dat wellicht een blijvende verandering in de heersende mentaliteit teweeg zal kunnen brengen. Die menselijke warmte, die pure genegenheid die heel even de kans kreeg spontaan de kop op te steken zullen alle betrokkenen heel lang blijven koesteren.
Sentimenteel? Ja, misschien wel. Maar mooi! Puur en echt, gelukkig bestaat het nog. En gelukkig bestaat het ook nog in de voetballerij.
Het gesprek met het bestuur leverde in ieder geval de toezegging op dat de invulling van de trainerspositie opnieuw in de vergadering besproken zal worden. Het berichtje in De Dordtenaar van afgelopen donderdag was wat dat aangaat toch iets te voorbarig.
Het heeft er alle schijn van dat dit voorval de groep nog dichter bij elkaar heeft gebracht. Een ontwikkeling die in dergelijke gevallen vaker voorkomt en waar ook heel vaak een voordeel uit gehaald zal kunnen worden. Het zou verder bij kunnen dragen aan de ontwikkeling van Dordrecht'90. Vanaf ruim anderhalve week voor de volgende wedstrijd wordt inmiddels nergens anders meer over gesproken. De groep is zo verschrikkelijk gretig om in Oss weer een goed resultaat neer te zetten. Om te bewijzen dat deze groep met deze trainer wel degelijk op de goede weg is. En de intenties gaan inmiddels ook al verder. Er is een enorme drang én vertrouwen om te presteren ontstaan, en dat kan de club alleen maar ten goede komen.
Hopelijk wordt dit op juiste waarde geschat en zal de waardering, zoals die in het gastenboek al terug te lezen is, voor het voetbal én de club in toenemende mate terugkeren. We zouden in Dordrecht best wat chauvinistischer kunnen en mogen worden. We zouden best eens wat meer onze eigen stad en al het moois wat deze te bieden heeft mogen waarderen. Met een beetje positieve wil wordt het weer hartstikke gezellig op de Krommedijk.

Olav Ouwerkerk