TERUGBLIK OP HET SEIZOEN

SEIZOEN 1999/2000
Na een 12e plaats (96/97, 46 punten), een 17e plek (97/98, 30 punten) en een 14e eindnotering (98/99, 38 punten en de vierde periodetitel) was de 8e plaats van vorig seizoen (99/00) met 45 punten en lange tijd uitzicht op deelname aan de nacompetitie een prettige belevenis. Het voetbal was echter vooral gebaseerd op een lange bal naar voren waar Marco Boogers op basis van zijn individuele kwaliteiten er 20 in wist te leggen en Chima Onyeike met 14 doelpunten (waaronder bijna alle penalties) uitgroeide tot de publiekslieveling. De contractbesprekingen met de spits stierven een vroege dood, met name omdat Onyeike zijn wensen en eisen op een ander niveau had liggen. Daarnaast zou het centrum van de aanval samen met Boogers, De Vries en de beoogde Roeland wel erg druk bezet raken. Er moesten dus wel keuzes gemaakt worden. De pijlsnelle Rui Monteiro had zich op rechts ontwikkeld tot een belangrijke schakel, maar Sparta eiste de Kaapverdiaan na twee jaar weer voor zich op. Hetzelfde gold voor Arno Schaap die op het middenveld voor de balans zorgde hetgeen zijn eigenlijke club AZ ook niet was ontgaan en Romeo Wouden die het als tussentijdse versterking van Sparta toch niet helemaal waar gemaakt had. Het centrum van de verdediging bleef te veel mankementen vertonen waardoor voor Karsten Myssing een andere oplossing gezocht werd. Doelman Johan van der Werff had in zijn eerste jaar op de Krommedijk zoveel indruk gemaakt dat Zwolle zijn contract tussentijds afkocht. Jan Scheurwater gaf de voorkeur aan een plekkie in de spits bij ASWH 2 en Kevin Moeliker kreeg een aantrekkelijke aanbieding van NEC. De Australische spring-in-t-veld Rafaelle de Gregorio en Nieuw Lekkerlandse verdediger André Hol werden alsnog te licht bevonden.

SEIZOEN 2000/2001
Een elftal vertrokken spelers werd vervangen een zestal nieuwe. De begroting blijft nu eenmaal de beperking, hoe graag we ook anders zouden willen. René Ponk (Compostella) en Rody Hoegee (Sporting Flevoland) vulden de plaats onder lat in, Alex van Duijvenbode (Sparta 2) werd als centrale verdediger gehaald, Hans van der Woude (AZ 2) kon worden gehuurd ter invulling van de rechterflank en de talentvolle amateurspitsen Ramon Barendregt (SHO) en Johan Bruggeman (LRC) kregen een kans. Op papier een aanvaarbare, maar smalle selectie met ontegenzeggelijke mogelijkheden: In het doel de ervaring van Ponk (28) en het talent van Hoegee (23). Centraal in de verdediging de routine van Van der Net (35) en de lengte van Van Duijvenbode (25) of de mogelijkheden van Van Dalen (21). Voor de flanken had Sandvliet (22) op links laten zien tot een vaste waarde uit te kunnen groeien en zou Summerville (26) aan de andere kant zijn waarde moeten kunnen bewijzen. Op het middenveld zouden Van Aerde (32) of Jalink (36) de routine in vullen (jammer dat beide kwaliteiten aldaar niet te combineren bleken te zijn), aan de linkerkant was de verwachting dat Molhoek (19) zijn belofte in zou gaan lossen. Jong Oranje-speler Van der Woude (20) moest de plek van Monteiro op gaan vullen en Van Zundert (22) had vorig seizoen al laten zien over mogelijkheden te beschikken. In het centrum waren Boogers (33) en De Vries (24) de aangewezen mensen voor de doelpunten. Daarachter de aanvallers Barendregt (20) en Bruggeman (23) en de amateurspelers Overkleeft (19) en Trustfull (22). Later zouden daar El Khalifi (21) en Van Lare (18) uit het tweede elftal aan nog aan toegevoegd worden. Zeker, op papier een aardige basis. In de voorbereiding had het er ook alle schijn van dat deze selectie voetballend hoog zou gaan scoren. Alleen verdedigend bleek het nog altijd erg kwetsbaar. Vlak voor de start van de competitie werd daarom Dennis van der Pennen (24) van RKC gehuurd.

DOELSTELLING
De doelstelling van Dordrecht'90 viel als volgt samen te vatten. De opbouw van een zoveel als mogelijk regionaal elftal gevoed door een continue doorstroom vanuit de eigen jeugdopleiding dat herkenbaar een aantrekkelijk voetbal speelt welk tot de actieve verbeelding spreekt van de eigen regio. Een thuiswedstrijd moest een veertiendaags feestje worden.

DE EERSTE PERIODE
De opening van de competitie was qua voetbal hoopgevend, maar qua resultaat teleurstellend. In de eerste drie wedstrijden tegen Helmond Sport (1-1), Heracles (2-2) en Eindhoven (2-2) werd telkenmale in de slotminuten een zeker lijkende voorsprong alsnog weggegeven. Drie in plaats van negen punten. Thuis tegen VVV (1-4) was ronduit een blamage. Slecht voetbal en een kansloze nederlaag tegen de huidige hekkensluiter. Uit bij Veendam werd weer redelijk gespeeld, maar het traditionele weggevertje betekende nu de tweede nederlaag. Tegen MVV werd dit rechtgezet met een mooie 3-2 overwinning waarna bij Telstar het onderspit gedolven werd tegen de vechtmachine van Simon Kistemaker (1-0). Zwolle leed vervolgens zijn eerste nederlaag in Dordt (2-1) waardoor de eerste periode met 9 punten en een doelsaldo van 12-15 werd afgesloten.

DE TWEEDE PERIODE
In Den Haag leek enige continuïteit bewerkstelligd te gaan worden (1-2) hetgeen tegen de toppers Den Bosch (1-3) en Excelsior (5-4) voetballend wel werd doorgezet maar geen punten opleverde. Een belachelijke rode kaart voor Ponk en de ongrijpbare bevliegingen van Connoly (daarna weer Feyenoorder geworden) mochten als belangrijkste oorzaken worden aangewend. De verdediging bleef kwetsbaar hetgeen de overtuiging in de rest van het elftal niet ten goede kwam. Alle fouten en foutjes werden direct afgestraft en in deze periode was Van den Ham ook tevergeefs zoekende dit probleem op te lossen. Volendam ging verloren (1-2) en in Deventer werd op basis van heel veel inzet en strijdlust bij Go Ahead een puntje weggehaald (2-2). De thuiswedstrijd tegen Emmen werd tevergeefs met belangstelling tegemoet gezien. Bij een 0-2 achterstand bracht voorzitter Frans Derks in de rust het inmiddels beruchte bezoek aan de kleedkamer van scheidsrechter Wout Schaap. Deze voelde zich dermate bedreigd dat hij staking als nog enige oplossing zag. In Leeuwarden werd weer als leeuwen gevochten, maar een rare stuiterbal in de slotfase betekende de volle buit voor Cambuur (1-0). De uitgestelde tweede helft tegen Emmen bracht een ander Dordrecht'90 binnen de lijnen. Harry van den Ham had besloten op het basisconcept terug te vallen. Ondanks een derde tegendoelpunt knokten de schapenkoppen zich terug in de wedstrijd, maar kwamen helaas niet verder dan de aansluiting: 2-3. Drie dagen later was het op de Krommedijk beter dan TOP, maar de Ossenaren waren slagvaardiger (1-2). Deze periode eindigde door slechts één overwinning en één gelijkspel met vier schamele puntjes en de doelcijfers van 13 voor en 19 tegen. Een triest resultaat.

DE DERDE PERIODE
De laatste wedstrijd voor de winterstop leidde naar het koude Haarlem. Binnen de kortste keren werden twee doelpunten weggegeven waarna Dordrecht het initiatief overnam maar zichzelf met een uiteindelijke 2-2 toch tekort deed. De eerste wedstrijd in het nieuwe jaar speelde Dordt de pannen van het dak. Helmond Sport werd volledig van de mat gespeeld maar de veertigjarige John Roox weerstond in zijn eentje de 85 minuten durende stormloop. Eén simpele counter was genoeg voor de zoveelste teleurstelling: 0-1. In de volgende drie wedstrijden zette Dordrecht het goede voetbal door, maar kwam het niet tot winst hoewel er tegen Heracles (2-2), Eindhoven (0-0) en Zwolle (1-1) wel degelijk meer had ingezeten. Na vier maanden snakte Dordrecht ondertussen naar een overwinning, Veendam zou het slachtoffer moeten worden, maar op onverklaarbare wijze pakten de Groningers de volle buit (2-3). Ondanks alle tegenslagen bleef het vertrouwen in eigen kunnen gehandhaafd. Het goede voetbal en het betere spel moest en zou tot successen gaan leiden, zo werd door spelers en trainers continu gesteld. In Venlo kwam uiteindelijk de ommekeer: 0-1! Eén week later werd Telstar met 5-0 op de Krommedijk verpletterd waardoor de derde periode, ondanks slechts twee nederlagen, werd afgesloten met niet meer dan tien punten. Maar naast het voetbal was nu ook het doelsaldo positief: 13-9.

DE VIERDE PERIODE
De laatste kans van het jaar. De opening in Maastricht was in geweldig. MVV werd in misschien wel de beste wedstrijd van het jaar vernederd en mocht met 1-3 nog gelukkig zijn. De competitieonderbreking vanwege een Oranje-interland pakte verkeerd uit. Na drie overwinning op rij was Dordt daarna in Oss ineens volledig de kluts kwijt. Een 4-0 nederlaag en twee belachelijke rode kaarten zetten de ploeg weer met beide benen op de grond. Tegen Haarlem revancheerde het zich met een 2-0 winst waarna Excelsior met 5-2 werd weggespeeld. De goede vorm zette zich door maar deze kon niet voorkomen dat in Volendam tot twee keer toe een voorsprong niet kon worden vastgehouden (2-2). Vervolgens moest ook het hoog genoteerde Go Ahead Eagles er aan geloven (4-2) waardoor de periodekoorts tot een hoogtepunt steeg. In Emmen konden de verwachtingen echter niet helemaal waargemaakt worden (1-1), maar gelukkig liet de concurrentie ook punten liggen. De kansen bleven aanwezig alhoewel Dordt wel afhankelijk was geworden van Zwolle. De laatste wedstrijd van de periode zou de beslissing moeten brengen. Het GN Bouw Stadion liep helemaal vol voor de finale tegen Cambuur, de derde gegadigde voor de titel. De rechtstreekse confrontatie kende een droomstart door een vroege openingstreffer terwijl Zwolle even later op achterstand was gekomen. Tot kort na de rust had Dordrecht virtueel de periode op zak, maar toen veranderde alles. Cambuur scoorde nog twee keer (1-2) en pakte de titel. Maar voor Dordt was deze inmiddels toch al onbereikbaar geworden omdat Zwolle alsnog Excelsior had weten te verslaan. Uiteindelijk werd het zesde met 14 punten en een doelsaldo van 18-14.

DE LAATSTE WEDSTRIJDEN
Na vier periodes van acht wedstrijden wordt het seizoen afgesloten met twee zogenaamde 'loze' potjes. Alleen nog interessant voor de ploegen rondom de zesde plaats om op basis van de eindranglijst alsnog de nacompetitie te behalen. Dordrecht besloot het seizoen op de eigen Krommedijk tegen ADO Den Haag met een eenvoudige 2-0 overwinning, zaterdag volgt nog een bezoek aan de kampioen FC Den Bosch.

AFSCHEID
De laatste wedstrijden van een seizoen staan ook altijd in het teken van het afscheid. Vertrekkende spelers en trainers danken het legioen voor de steun en voorzitters spreken een laatste openbare groet. Na afloop van de wedstrijd tegen Den Haag waren er bloemen voor Nico Jalink (stopt na 18 jaar met betaald voetbal, maar ondertekende inmiddels een tweejarig contract als trainer van het tweede elftal), Rogier Molhoek (vertrekt ondanks alle pogingen tot contractverlening na 5 jaar Dordrecht'90 naar RKC Waalwijk), Uriel Trustfull (koos voor een contract bij MVV in plaats van Dordt) en de twee eerstejaars contractspelers Ramon Barendregt (terug naar SHO) en Johan Bruggeman (Kozakken Boys).

DE TRAINER
Harry van den Ham keerde dit seizoen na twee decennia terug op de Krommedijk als trainer. Het clubgevoel dat hij na zijn succesvolle periode in de spits bij DS'79 had overgehouden bracht hem vol ambities terug in de Merwestad. Van den Ham bleek een trainer met een visie die in staat was via een methodische opbouw zijn team op een hoger niveau te brengen. Vooral individueel zijn veel spelers dit jaar sterker geworden en Dordrecht'90 ontwikkelde een herkenbaar spelsysteem gebaseerd op combinatievoetbal in de plaats van de jaren gehanteerde lange bal. Voor het volgend seizoen heeft hij het elftal in ieder geval in de steigers gezet. Van den Ham respecteerde de (financiële) beperkingen van Dordrecht'90 en gaf inhoud aan de clubfilosofie door jonge spelers in te passen en op te leiden. Met raad en daad stond hij de overige (jeugd)trainers ter zijde en bouwde mede op basis van zijn grote betrokkenheid een hechte band in de technische staf. Een positieve beoordeling, alleen behaalde hij in de beslissende fase net te weinig punten. Twee overwinningen meer zou een plaats in het linkerrijtje hebben opgeleverd en wellicht ook toegang tot de nacompetitie. Toch werd het puntencriterium niet gehanteerd met betrekking tot zijn contractverlenging. De werkelijke reden is nooit bekend gemaakt want met financiën heeft het in ieder geval nooit te maken gehad. Maar omdat op enig moment een bestuursbesluit genomen is, wordt hier maar aan vast gehouden. Jammer dat aan de samenwerking na één jaar al een einde moet komen omdat deze voor de toekomst zeker verdere perspectieven zou hebben geboden. Nu moet er volgend jaar weer opnieuw begonnen worden.

HET SEIZOEN
Het seizoen 2000/2001 was al met al niet de gemakkelijkste jaargang uit de clubgeschiedenis. Er is keihard gewerkt en gebouwd aan een team dat kan voetballen. Spelers, trainers, medische staf en begeleiding hebben goed samengewerkt. Maar al dat moois heeft toch (nog) te weinig resultaat opgeleverd. Het kost ook nog teveel moeite om de eigen aanhang te binden en het legioen te laten groeien. En dat blijft jammer. Wellicht dat het stuk gelaten onduidelijkheid over de toekomst van invloed is geweest in de laatste wedstrijden toen soms net dat beetje extra ontbrak. Maar dat blijft achteraf praten. In ieder geval heeft Dordrecht'90 het seizoen tot en met de 32e wedstrijd spannend weten te houden en is de ploeg erin geslaagd het stadion uiteindelijk toch een keer vol te spelen. En daarom zullen velen toch een positief gevoel aan dit seizoen overhouden.

Olav Ouwerkerk