 De knielende Dirk Jan Derksen grijpt teleurgesteld naar zijn hoofd, nadat Heracles-goalie Frank van der Geest zijn van dichtbij ingeschoten inzet over de lat heeft gewerkt. |
Het in de competitie nog ongeslagen Dordrecht'90 blijft punten sprokkelen. Ook tegen het bezoekende Heracles (1-1) rolde er weer ééntje van de boom. Of de oogst aan de Krommedijk in het juiste mandje terechtkwam, is weer een andere zaak, maar daar wordt in het voetbal nu eenmaal niet naar gevraagd. Je zou ook kunnen zeggen, dat wanneer je zoveel kansen laat liggen als Heracles afgelopen zaterdagavond, je ook geen aanspraak op de overwinning mag maken.
"Vorig seizoen was het al precies hetzelfde", beklaagde de Almelose trainer/coach Gerard Marsman zich. Toen was het overigens helemaal behelpen voor de Tukkers, want mede door fabelachtig keeperswerk van Peter van der Kwaak won Dordrecht'90 toen tot twee keer toe met 1-0. "Wij hebben voor rust negen uitgespeelde kansen gehad", had Marsman geturfd. Waarmee de trainer, die al snel ex-Ajacied Rob Alflen geblesseerd zag afhaken, de waarheid wel geweld aandeed, want het waren er vijf. Knotsen van kansen, dat wel. En de opmerking dat arbiter Koopman Heracles twee strafschoppen had onthouden vloeide waarschijnlijk voort uit pure frustratie en teleurstelling.
Feit blijft echter dat er in deel één maar een ploeg voetbalde en dat was Heracles. Het tamme Dordrecht'90, waar nogal wat spelers hun mannetje lieten lopen, kwam er niet aan te pas. De veelvuldig van achteruit gehanteerde lange bal kwam niet aan - omdat er te weinig bewogen werd. Het onevenwichtige Dordtse middenveld schreef slechts lege briefjes, waardoor Glenn Summerville, Karsten Myssing. Joop Lankhaar en Hennie de Romijn het nodige werkt te verstouwen kregen. Dat het overwerk nogal eens tot kortsluiting in de defensie leidde, ging vooral de routiniers Hennie de Romijn en Joop Lankhaar aan het hart. De verdedigers hadden het stuk voor stuk al moeilijk genoeg met hun persoonlijke tegenstander. Burns plaagde De Romijn, en de moeilijk van de bal te krijgen slungelachtige Niky Leferink zat Summerville dwars. De meeste problemen hadden Myssing en Lankhaar. De Deen moest de slimme balvaste Folkert Velten, die zich regelmatig liet zakken, veel kaatste en de korte combinatie zocht, zien te beteugelen en Lankhaar was aan de gevaarlijke Jurg Smeets gekoppeld, die zich ook vaak liet zakken.
Het werk gin Myssing, die het predikaat uitblinker verdiende, en Lankhaar goed af, maar ook zij konden niet verhinderen dat Heracles via Leferink (2x), Burns, Velten en Nijhuis een handvol om een doelpunt schreeuwende kansen kreeg. Dit met de kanttekening dat de redding van Peter van der Kwaak op de inzet van René Nijhuis meesterlijk te noemen was en een kopbal van Leferink - Van der Kwaak was reeds geklopt - op de doellijn door De Romijn met het hoofd geretourneerd werd.
Dordrecht'90 kon in de eerste helft aanvallend slechts een bescheiden kindervuistje ballen. Op eigen kracht werd de door 700 nieuwsgierigen gadegeslagen Verbeek-brigade tijdens de eerste omloop niet eens gevaarlijk. René Kolmschot kopte bijna een vrije trap van Cor Lems achter zijn eigen doelman Frank van der Geest en de goed acterende gewezen tweede keeper van Sparta moest een keer voor de schoen van Derksen duiken na een voor Heracles vervelende klutsbal.
Na de doelwisseling acteerde Dordrecht'90 een stuk energieker en maakte het er in ieder geval een echte wedstrijd van. Er werd meer bewogen en ook meer strijd geleverd. Omdat Cor Lems wat dieper ging spelen, moest Rick Hoogendorp meer loopwerk verrichten en dat leidde er toe dat ook Dirk Jan Derksen wat meer vat op de gebeurtenissen kreeg. Cor Lems smaakte het genoegen de bal in de 56e minuut met een hoekschop op het hoofd van de vrij staande Karsten Myssing te deponeren, waarna het knikje van de Deen goed was voor een doelpuntenfeestje. De egaliserende treffer plofte zes minuten later achter de goed keepende Van der Kwaak, Niky Leferink was vanuit de draai, na het nodige rommelwerk en het steekpassje van Velten, de verzender van het 'verdekte' lage schot.
In de daaropvolgende fase perste Dordrecht'90 er een paar goede aanvallen (hoofdzakelijk over rechts)uit. Lems vuurde over en in de handen van Van der Geest, Hoogendorp kopte rakelings over de lat, Derksen zag zijn inzet door Van der Geest tot zijn spijt schitterend overgetikt worden en de op links aangespeelde Melvin Leerdam had eerder een iets te harde voorzet van De Romijn naast het doel gegleden. Ook uit een voorzet van invaller Ivo Reemnet vloeide nog een kans voor Leerdam voort.
Heracles, dat in deel twee nog drie keer serieus op ging voor een huldiging - in blessuretijd miste Leferink nog een dotje - kwam in de slotfase met tien man te staan omdat Alex Burns Hagenaar Hoogendorp onderuit schoffelde. Een actie, die Koopman met rood bestrafte. Al met al had de competitie voor Dordrecht'90 een stukje slechter kunnen beginnen. "Wij zijn in ieder geval nog altijd ongeslagen", constateerde Verbeek tevreden.
Opstelling Dordrecht'90: Van der Kwaak; Summerville, Myssing, Lankhaar, De Romijn; Derksen (Reemnet), De Laat, Leerdam; Hoogendorp, Lems (Van der Veen), Sandvliet (Xanthopoulos).
Heracles: Van der Geest; Heinola, Kolmschot, Alflen (Ten Thije), Hilgerink; Verberen, Nijhuis, Smeets, Velten; Burns; Leferink.
Bijzonderheden: Bij Dordrecht'90 waren Ceylan Arikan (ziek), Rodney Elliot (knie), Eric van de Merwe (enkel), Richard Plug (geschorst) en Mischa Rook (enkel) niet inzetbaar.
Roy van der Mije (achillespees), Mohammed Mouhouti (enkel), André Paus (achillespees), Danny Jörns (enkel) en Michel Achterhoek (schouder) vulden de Almelose ziekenboeg.
Arbiter Koopman gaf René Nijhuis een gele kaart en stuurde Alex Burns acht minuten voor tijd uit het veld.