GEEN EUFORIE IN OSS
Na de tiende competitiezege, voorbije zaterdagavond in het kille Oss geregistreerd tegen TOP Oss (1-2), was er in het kamp van lijstaanvoerder Dordrecht'90 geen sprake van euforie.
Integendeel, de teleurstelling over een zwak optreden in de tweede helft zette bij de ongeslagen koploper de toon.
Trainer Nico van Zoghel, wiens formatie nu 22 uit 12 telt, was in het gebruikelijke praatje met de pers dan ook opvallend kort van stof.
"Het kost me eigenlijk een doos gebak door hier over deze wedstrijd te praten", begon hij zijn relaas. Woorden, die illustreerden, dat er kort na het door 2200 toeschouwers bijgewoonde duel in de kleedkamer over en weer al meer dan genoeg gezegd was.
Het korte betoog van Van Zoghel kwam er op neer, dat hij zich vooral na rust groen en geel had zitten ergeren over de door zijn ploeg zeer slecht benutte ruimte. Hetgeen ook wel te begrijpen is, omdat de opdringende thuisclub zo'n beetje rond de middenlijn verdedigde.
"Met de snelheid, die wij voorin hebben, hadden we daar natuurlijk veel meer gebruik van moeten maken", mopperde de oud-doelman. Hoewel Van Zoghel terecht ook nog de nodige aantekeningen zette achter de voor de pauze door zijn elftal geleverde prestatie, kon dat speldeel, waarin de eindstand al bereikt werd, de toeschouwers toch wel bekoren.

Woede
De meegereisde Dordtse supporters konden reeds na drie minuten juichen, toen de fel belaagde Jerry Simons een door Reinier Robbemond opgetuigde aanval met een treffer kon bekronen. Een goal, die de woede bij de Ossenaren opwekte, omdat volgens hen de bal nog voor de doellijn door aanvoerder John van Geenen zou zijn weggetrapt.
"Schandalig", brieste de zwaar aan de absentie van zijn geblesseerde spits Robert van de Weert tillende coach Bram Braam van TOP. "De scheidsrechter staat er 15 meter vandaan en gaat dan af op een twijfelende grensrechter". Een lezing, waarmee Braam de waarheid geweld aandeed, want bedoelde grensrechter vlagde wel degelijk heel gedecideerd.
Dat Braam de arbitrage van Van Hulten niet veel soeps vond, viel beter te begrijpen. Vijf spelers opschrijven in een wedstrijd, waarin geen sprake is van schoppen of andere uitwassen, is immers zonder meer 'knap' te noemen.
Na de vroege voorsprong ontsprong zich een leuk kijkspel. Met de aan de buitenkanten telkens opkomende Danny Hesp en Werner Hopstaken als aanjagers en Patrick Koolen en Thijs Waterink als slimme gelegenheidsspitsen slaagde Dordrecht'90 er niet in TOP van het doel af te houden. De organisatie achterin stond er ondanks het goede spel van Warry van Wattum duidelijk niet. Met name Roël Liefden en Eric van de Merwe liepen te zoeken naar hun tegenstander en waren aanvankelijk volledig de kluts kwijt.

Halfslachtig
Omdat Brian Wilsterman zijn handen meer dan vol had aan de kopsterke Thijs Waterink en de zeer onzeker keepende Ricardo de Jongh vooral op voorzetten vanaf de flanken - de slechte verlichting zal hem ongetwijfeld parten hebben gespeeld - enkele keren halfslachtig ingreep, vatte TOP steeds meer moed.
Ex-Ajacied Danny Hesp, snel een vrije trap op de zich goed manifesterende Lodewijk de Kruif nemen, stond in de 16e minuut aan de basis van de gelijkmaker. Een gelijkmaker, waarmee Patrick Koolen na aangeven van De Kruif de wanorde in Dordtse defensie nog eens accentueerde en bewees dat de waarschuwing, dat TOP gevaarlijk is bij de zogenaamde 'dode' momenten, niet te zijn overgekomen.
Na deze treffer raasde de nummer vijftien van de ranglijst nog een kwartier in een hoog tempo rond. Hoewel te weinig in getal, nam Dordrecht'90 vooral door toedoen van Warry van Wattum en Gerrie Slagboom toch nog regelmatig de aanval over. In die gevallen ging de bal in hoog tempo van voet tot voet en stonden de Dordtenaren meestal na twee of drie korte balcontacten voor de poort van de goed keepende Raymond Koopman.
In het slotkwartier voor rust zakte de thuisclub even wat terug. Voor de telkens goed corrigerende Van Wattum het sein om zich meer permanent met de opbouw van de aanval te gaan bemoeien.

Juweeltje
In de 2-1, de naam van een juweeltje verdienend, had de blonde voetballer dan ook een levensgroot aandeel. Hij zette de aanval zelf op, speelde de bal in op Michel Langerak, kreeg het speeltuig vervolgens van zijn lange ploeggenoot terug en bediende daarna subliem de raak schietende Romeo Wouden.
Met deze voordelige uitgangspositie had het na rust 'kat in het bakkie' voor Dordrecht'90 moeten zijn. Kenners, die het op 1-4 of 1-5 hielden, kwamen echter bedrogen uit. De genadeklap voor het veelvuldig in balbezit zijnde en zwoegende TOP bleef uit. Sterker, het kon blijven hopen op de gelijkmaker. Een 2-2, die Eric van de Merwe in de slotfase, toen Michel Langerak in de lucht moest mee helpen om Waterink te beteugelen, bij een laag schot van Danny Hesp op de doellijn wist te verijdelen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat het initiatief uit handen gevende Dordrecht'90, dat zich moest schamen een aantal aantrekkelijke twee-tegen-één en drie-tegen-twee-situaties niet te hebben uitgespeeld, een keer ten onrechte wegens buitenspel werd teruggefloten en een zuivere 'pingel' door de neus geboord zag worden.
De nuttig en dus toch nog tijdig fit zijnde Virgil Breetveld zette er een keer schitterend de 'turbo' op, maar helaas voor Dordrechts topscorer werd zijn fraaie actie ruw afgebroken door de ongestrafte John van Geenen.
Opstelling TOP Oss: Koopman; Ferdinandus (geel en vervangen door Eenkhoorn), Rikken, Van Geenen, Hesp; Arends, Hopstaken, Van Roosmalen; Waterink; Koolen (geel), De Kruif.
Dordrecht'90: De Jongh; Liefden (geel), Van Wattum (geel), Wilsterman, Van de Merwe (geel), Langerak, Slagboom, Robbemond; Simons, Wouden, Breetveld.