 Eén van de te schaarse hoogtepunten uit Dordrecht'90 - De Graafschap: Romeo Wouden haalt schitterend om, maar zal de bal over zien suizen. Uitblinker Reinier Hendriks (3) kijkt toe. |
Dordrecht'90 presenteerde zich gisteravond in de eerste helft van het duel tegen De Graafschap (0-0) voor de ogen van 1628 toeschouwers niet bepaald als een kampioensploeg.
De dolende brigade van Nico van Zoghel opereerde initiatiefloos en mocht van geluk spreken, dat het toen veel betere De Graafschap niet in staat bleek het zwakke Dordtse spel af te straffen.
"Wij hebben voor rust dramatisch gespeeld", wond Van Zoghel zich na afloop op. "Het leek wel of iedereen bij ons met een zak aardappelen op z'n rug liep", sneerde de zich aan de negatieve kritiek vanaf de sponsortribune ergerende trainer.
De oud-doelman, die zijn ploeg met twee spitsen de wei had ingestuurd, had graag gezien dat zijn manschappen de gapende ruimte achter het opdringende De Graafschap hadden benut. Doordat er niet werd aangesloten, waren de vele meters in elk geval voor Virgil Breetveld en Romeo Wouden niet te belopen. Mischa Rook bestreek de ruimte over links nog het best en Warry van Wattum bewees, dat je niet ongestraft na maanden vrije verdediger te hebben gespeeld zomaar als middenvelder kan acteren.
Van routinier als Michel Valke en Cor Lems, in deel twee vertrokken er weer een paar mooie trappen van zijn voet, mogen uitputtende pendeldiensten doodeenvoudig niet meer verwacht kan worden.
"Maar Brian Wilsterman, Maarten Atmodikoro en Roël Liefden hadden meer initiatief moeten nemen", foeterde Van Zoghel. "Het slechte spel voor rust is natuurlijk geen opzet. Het zijn waarschijnlijk de zenuwen, terwijl iedereen toch de hele week op de training onbevangen naar deze wedstrijd heeft toegeleefd".
 Michel Valke neemt, overigens zonder succes, het doel van De Graafschap onder vuur. |
Michel van Oostrum had de Dordtse zenuwen nog meer op de proef kunnen stellen, indien hij in de eerste episode een voorzet van Rob Matthaei achter de aarzelende Ricardo de Jongh zou hebben gekopt.¨Het stuitende speeltuig sprong evenwel net over de lat.
De aanvallende daden van het veel te afwachtende Dordrecht'90 in deel één zijn snel opgesomd. Wouden vuurde een keer over en Breetveld miste na een pass van Michel Valke de kracht om er nog iets moois van te maken.
Met Bob Petta voor Warry van Wattum - achterin bewaakten Michel Langerak en Brian Wilsterman het centrum en 'slot op de deur' Maarten Atmodikoro ging linksachter spelen - ging de koploper De Graafschap een stuk fanatieker te lijf. Al was de eerste kans wel voor de bezoekers, maar Ricardo de Jongh degradeerde de kopbal van Michel van Oostrum flitsend tot hoekschop.
Het nu opeens wel dreigende Dordrecht'90 werd overigens behoorlijk in de wielen gereden door de sterke centrale verdediger Reinier Hendriks. Samen met z'n kopsterke maten smoorde hij veel Dordts gevaar in de kiem. De kappende en draaiende Virgil Breetveld liet Wouden 1-0 scoren, maar de goed leidende arbiter Ton Lammers - een 'boekjesscheidsrechter' had zich met een aantal kaarten heerlijk kunnen uitleven - annuleerde de treffer wegens buitenspel.
Romeo Wouden had niet veel later bijna wel succes, maar zijn machtige omhaal, uit een voorzet van Bob Petta, scheerde rakelings over.
De Graafschap, zich in deel twee net als Dordrecht'90 voor rust volledig aan de tegenstander aanpassend, kreeg overigens ook nog twee kansen. De door Langerak geschaduwde Lowie van Schijndel, die de bal beter op Rob Matthaei had kunnen trekken, liep zich na een inworp van Richard de Vries echter vast in de Dordtse defensie, terwijl De Vries zijn kopbal op de lat zag stuiteren.
Voorts teisterde Bob Petta nog een keer de vuisten van Graafschap-goalie Karel Hulshof. Een goed reagerende doelman, die eerder voorkwam dat de door Michel Langerak door het centrum weggestuurde Virgil Breetveld zijn faam als goaltjesdief verder kon oppoetsen.