Reinier Robbemond gaat op volle snelheid langs Marc Latupeirissa, die nog wel met zijn handen tracht de Dordtenaar af te stoppen.

Komijnekaas
Voor Dordrecht'90 zullen de laatste twaalf wedstrijd, gezien het spel in Tilburg, waar tegen Willem II met de invaller Michel Fortuin, Ries Fok, Roël Liefden, Hans Kraay en Reinier Robbemond een overduidelijke en alleszeggende 5-0 nederlaag werd geleden, een ware martelgang worden.
Neit verwacht mag en kan worden dat Dordrecht'90 de komende weken opeens als een Phoenix uit zijn as zal verrijzen. Dat zou hetzelfde zijn als de maan opeens toch uit komijnekaas blijkt te bestaan.
Ook tegen Willem II werden immers weer de meest elementaire fouten gemaakt, waardoor de Dordtenaren de ook geenszins overtuigende Tilburgers de zege gewoonweg cadeau deden.
Dekkingsfouten, persoonlijke fouten, plaatsfouten, andere fouten, het duel in Tilburg ontaardde in een groot foutenfestival, waarin Dordrecht'90 nog de nodige kansen kregen ook, maar ook op dit gebied liet de ploeg het schromelijk afweten. Het doel was en bleef te klein voor de Dordtenaren.
Enig lichtpuntje in het geheel was Roël Liefden. Hij bewees nogmaals dit seizoen te lang buiten de basis te zijn gehouden door opnieuw een puike partij af te leveren.

Roël Liefden is Willem II-spits Earnest Stewart te slim af.

Blessure
Maar wat moet je verder vertellen van een wedstrijd als deze. De waarheid gebiedt weliswaar te zeggen dat Dordrecht'90 in het eerste kwartaal redelijk tot goed in de wedstrijd zat. Tot het moment dat Jerry Simons door een blessure noodgedwongen gewisseld moest worden voor Pascal Langenhuysen.
Simons was in het eerste kwartier met zijn sterke lichaam en hoge snelheid een gevaarlijk aanspeelpunt geweest, die de defensie van Willem II handenvol werk had bezorgd. Daar konden met name Romeo Wouden en Peter Barendse van profiteren. Zij waren dan ook dicht bij de openingstreffer geweest, maar nadat Simons na een botsing met doelman Roland Jansen geblesseerd het veld moest verlaten, was de aanvalskracht van Dordrecht'90 direct verdwenen.
Barendse kwam vervolgens in het hele stuk niet meer voor, waardoor Romeo Wouden teveel op persoonlijke titel voor het gevaar moest zorgen, omdat de steun die van invaller Langenhuysen kwam, ook niet was wat van hem werd verwacht.

Voorsprong
Daarbij kwam Willem II ook nog eens direct op voorsprong, nadat Simons, die het nog wel even had geprobeerd maar toch teveel hinder van zijn blessure ondervond, de kleedkamer had opgezocht.
Zoals dit seizoen al zo vaak, kwam ook ditmaal de tegentreffer uit stand vanuit een vrije trap. Leon Meijs kopte de bal door naar Hans van Arum, die dankbaar verlengde: 1-0.
In de resterende achttien minuten lag het spel vervolgens meer stil dan dat er actie was en was er al actie, dan kwam die op naam van Willem II. Maar verder waren het blessures die de klok sloegen, waarbij die van Joop Hiele het ergste leek. Na een botsing met Wilsterman en Van Arum zag het er even naar uit dat de sluitpost van Dordrecht'90 de strijd moest staken, omdat zowel zijn schouder als zijn nek ontwricht leek. Hiele besloot toch verder te spelen.
Nadat Dordrecht'90 zowaar nog via Romeo Wouden, die een door Reinier Robbemond ingezette bal kon inkoppen, dicht bij de 1-1 was geweest, maar waarop Jansen stijlvol redde, viel in de blessuretijd het doek voor de Dordtenaren. Martin van Geel, teveel vrijgelaten, was de scherprechter. Hij raakte de voorgetrokken bal schitterend met de buitenkant van zijn linkerschoen, waarmee hij Joop Hiele op het verkeerde been zetten: 2-0.

Joop Hiele duikt naar de bal voordat de over hem heen springende Martin van Geel gevaarlijk kan worden. De op de grond liggende Ries Fok rest niets anders dan toe te kijken.

Misverstand
Dat daarmee het vonnis over Dordrecht'90 werd geveld was achteraf bezien, want wat te denken van de mogelijkheid, die Romeo Wouden na luttele minuten in de tweede helft kreeg voorgeschoteld.
Hij had de bal na een misverstand tussen doelman Jansen Bert Verhagen maar voor het inschuiven, maar tot ontsteltenis van alles en iedereen lukte het Wouden niet de bal in het verlaten doel te krijgen; hij mikte voorlangs.
Ook Pascal Langenhuysen was nog dicht bij een huldiging toen hij door Gerrie Slagboom en Ries Fok was vrij gezet. Zijn inzet was uitstekend, maar als alles dan tegen zit wordt ook zo'n bal gekeerd door de doelman.
Inmiddels was het wel al 3-0 voor Willem II door Van Arum en hadden Joop Hiele en Brian Wilsterman nog voor toneel gezorgd door elkaar eerst in de haren te vliegen en het vervolgens openbaar goed te maken.
Virgil Breetveld mocht vervolgens voor Peter Barendse weer eens in de hoofdmacht opdraven, maar nadat ook hij een schot rakelings over had zien gaan, was het aan de andere kant van het veld al weer raak. Leon Meijs mocht na een vrije trap zo maar inkoppen.
De vijfde en laatste treffer van Willem II was direct de mooiste. Invaller Bouchlal bereikte Martin van Geel, die de bal ineens op zijn schoen nam. Als een granaat sloeg de bal achter Hiele in de kruising.