Michel Langerak voltooit de op één na snelste hattrick uit de geschiedenis van het betaalde voetbal.

Productief
Maar wat een heerlijke avond heeft Dordrecht'90 de overgebleven supporters voorgeschoteld. Nog niet eerder dit seizoen toonde de Dordtse formatie zich aan de Krommedijk zo productief en wie had daar tegen een gerenommeerde tegenstander als Vitesse rekening mee gehouden.
Zelfs de tegenstander niet, want in de plaatselijk pers van Arnhem had men zich nog laatdunkend over de Dordtenaren, die de laatste weken toch aan een opmerkelijke serie bezig zijn met goede resultaten tegen aansprekende tegenstanders als FC Groningen, FC Utrecht en FC Twente, uitgelaten.
Een gelijkspel voor Dordrecht'90 zou in Arnhem als een sensatie worden beschouwd, een nederlaag als een catastrofe. Maar natuurlijk zou Vitesse in Dordrecht geen fout maken, was de tendens van het artikel.
Han Berger kwam in het bezit van het epistel en hield het zijn spelers voor. "Ik ben het allang zat dat Dordrecht'90 als het lulletje rozenwater van de eredivisie wordt beschouwd. Ook bij de spelers begint de laatste weken het besef door te dringen dat we niet als makke schapen naar de slachtbank geleid hoeven te worden.
Zo spelen we momenteel ook. Veel ploegen hebben dat nog niet in de gaten en daar profiteren we van. Zo ook met dat stukje in de Arnhemse Courant. dan hoef ik mijn jongens echt niet meer te motiveren."

Brian Wilsterman typeert de Dordtse inzet. Martin Laamers van Vitesse lijkt tegen zijn gestrekte been op te lopen.

Razendsnel
Het eerste kwartier tussen Dordrecht'90 en Vitesse was dan ook een openbaring. Keer op keer zette de razendsnelle Dordtse voorhoede de Arnhemse defensie in zijn hemd. Edward Sturing werd volledig uit de wedstrijd gespeeld door Romano Sion, die met zijn ongeloofelijk snelheid deed wat hij wilde met de Arnhemmer. Daarbij deden uiteraard ook Romeo Wouden en Jerry Simons een flinke duit in het zakje.
Drie keer op rij zetten zij de lijn Sturing, Van der Looi en Vermeulen volledig voor schut en iedere keer was daar Michel Langerak, die in die fase niet leek te kunnen missen.
Zijn eerste treffer was ongetwijfeld de mooiste. In de negende minuut had Romano Sion zich op links vrijgespeeld. Sion gokte op Jerry Simons, die de bal evenwel miste. Achter Simons dook plotseling Langerak op, die verwoestend uithaalde. Het geleide projectiel kwam pas achter de verblufte Raymond van der Gouw in het net tot stilstand.

Roadrunners
Vitesse wist vervolgens niet wat het overkwam. De Dordtse roadrunners beepten er lustig op los. Vitesse fungeerde als de arme coyote, Michel Langerak als het rotsblok dat de Arnhemmers keer op keer verpulverde. Het werd 2-0, het werd 3-0 en dat in een tijdsbestek van amper zes minuten.
De productie van Michel Langerak was des te opmerkelijker, omdat hij gekoppeld was aan John van den Brom, waarvan wordt verwacht dat hij komend seizoen in het shirt van Ajax zal spelen.
"Van den Brom is er zo aan gewend dat hij iedere wedstrijd een mannetje aan zich gekoppeld krijgt, dat hij er niet op rekent dat zijn directe tegenstander mee naar voren gaat. Voor Michel was het een specifieke opdracht dat wel te doen en dat pakte voortreffelijk uit", kon Han Berger nog genieten van die meesterlijke zet.
Minder gelukkig was de trainer uiteraard dat deze tactiek uiteindelijk net niet twee punten opleverde. "De eerste doodsteek kregen we toen Vitesse net voor rust 3-1 kon aantekenen. De volgende was de rode kaart voor Brian Wilsterman."

Alle hens aan dek in de slotfase tegen Vitesse. Reinier Robbemond ruimt op terwijl Roël Liefden en Michel Langerak aandachtig meeleven.

Vijf kwartier
Dat Vitesse zich niet zonder slag of stoot bij de 3-0 achterstand zou neerleggen, dat was op vijf vingers na te tellen. De ploeg, die nog altijd naar Europees voetbal lonkt, had nog voldoende tijd, vijf kwartier, om de inhaalrace in te zetten.
Voor Dordrecht'90 was het er alles aan gelegen om tot aan de rust de nul vast te houden, maar naarmate de tijd verstreek werd dat steeds moeilijker. Er werd Vitesse net dat tikkeltje extra ruimte gegund om de combinatie te kunnen uitvoeren en twee minuten voor het vestrijken van de eerste helft was het Hans Gillhaus die de zo belangrijke treffer over de lijn kon duwen.
Na de kantwisseling was het afwachten hoe Dordrecht’90 verder stand zou weten te houden. De klok tikte immers in het nadeel van de Arnhemmers. Een moment van overmoed bij Brian Wilsterman werd Dordrecht'90 vervolgens fataal. Bij een Dordtse hoekschop wilde hij mee naar voren gaan, werd terug verwezen door Hans Kraay, maar kwam vervolgens toch te laat om Gillhaus af te stoppen.
"En dan krijg je het natuurlijk vreselijk moeilijk. Zeker tegen een Vitesse, dat net als Ajax heel goed positiespel kan spelen."

Verdrukking
Dordrecht'90 kwam met nog dik twintig minuten op de teller enorm in de verdrukking. Vitesse had met Richard Roelofsen voor Edward Sturing ook nog een extra aanvaller ingezet en de Dordtenaren konden er nog nauwelijks uitkomen. De 3-2 van Hans Gillhaus was derhalve logisch. Niet logisch was vervolgens dat John van den Brom, toen hij de op het punt van doorbreken staande Romano Sion neerhaalde nog geen gele kaart kreeg.
Bij 3-2 bleef de klok tikken. Steeds moeier werden de buffelende Dordtenaren. Zowel verdedigend als aanvallend. Werd er in defensief opzicht te vaak voor een te moeilijke oplossing gekozen, aanvallend waren de benen van de spitsen tien keer zo zwaar geworden. Eric van de Merwe was Romano Wouden al komen aflossen om de defensie te versterken, vervolgens moest ook de leeggespeelde Romano Sion door Jimmy Simons worden gewisseld.
Keer op keer werd een moedeloze blik op de klok geworpen. Nog vijf minuten. Nog eens gooide Vitesse alles op de aanval. Het Dordtse bolwerk werd meer en meer een ruïne, maar stond nog. Tot die laatste minuut. Omdat de bal nog een voet van een Dordtse speler raakte, stond Theo Bos niet buitenspel toen hij Bart Latuheru in staat stelde voor 3-3 te zorgen. Dordrecht'90 protesteerde nog wel hevig, maar vond geen wederhoor. Moegestreden en zwaar teleurgesteld werd de kleedkamer opgezocht.