'N WELLES-NIETES SPELLETJE
Met een gelijkspel tegen FC Groningen en de verrassende
zege bij FC Twente leek Dordrecht'90 de laatste weken hard op weg om de
onderste spot van de ranglijst te verlaten.
Met de nadruk op leek, want het met 1-2 winnende Fortuna Sittard boorde
die hoop voorbije zaterdagavond wreed de bodem in. Een fortuinlijke zege,
die tijdens en na het duel flink wat commotie teweegbracht, want beide Limburgse
goals waren nogal discutabel. Bij beide doelpunten (42e en 80e minuut) gunde
arbiter Van Dijk de ploeg van Chris Dekker duidelijk het voordeel van de
twijfel.
Dit tot woede en ergernis van doelman Joop Hiele en de door Cees de Bruin
uit de kleedkamer van de scheidsrechter gestuurde Hans Kraay.
De duidelijk over de 'rooie' zijnde voormalige stand-in van Hans van Breukelen
zat zowel bij de goal van de hands makende Raphaël Losada als die van
de Noor Kenneth Nysäther de naar de middenstip benende arbiter Van
Dijk op de hielen. "Normaal ben ik niet zo iemand, die achter de scheidsrechter
aanrent", brieste Hiele, "maar bij die eerste goal verliest Roël
Liefden een duel in de zestien, de bal stuit op en springt tegen de hand
van die speler van Fortuna, en is het dus gewoon hands".
Simpel
Helaas voor Dordrecht'90 bleef het corrigerende fluitsignaal van Van Dijk
achterwege en kon de eerder door Fuat Usta aangespeelde Losada de bal
simpel in het doel werken.
De schutter, duidelijk voordeel hebbend van zijn ongewilde handspel, bekende
later de bal inderdaad tegen z'n hand gekregen te hebben. "Maar niet
opzettelijk", voegde hij er onmiddellijk aan toe.
Wel is vreemd, dat Van Dijk aan het lid van de landelijke scheidsrechtercommissie,
Cees de Bruin, later vertelde dat Losada volgens hem de bal tegen z'n
buik kreeg.
Het tweede uitstapje van Joop Hiele vond plaats toen Kenneth Nysäter
na aangeven van Anton Jansen de winnende treffer op zijn naam schreef.
Aan dit omstreden wapenfeit ging een schitterende reflex van Hiele vooraf,
waarna de draaiende bal al dan niet achter de doellijn belandde.
"Die reflex was zeker een halve meter voor de doellijn", blikte
de gebelgde Hiele terug. "Daarna pakte ik de bal en kwam precies
op de doellijn te liggen. Je mag best een fout maken, maar niet bij allebei
de goals", bekritiseerde Hiele het inderdaad verre van vlekkeloos
werkende - zowel bij simpele uitballen en de beoordeling van buitenspelsituaties
werd de plank nogal eens mis geslagen - arbitrale trio.
Arbiter Van Dijk, aan de Krommedijk in ieder geval niet zijn gelukkigste
beslissingen nemend en bij de tweede Limburgse goal afgaand op de waarneming
van grensrechter Wim Kok, had uiteraard een heel andere lezing over het
gebeurde.
"In eerste instantie lag Hiele al op de doellijn en daarna moest
hij een stap naar achteren doen om de bal weer te pakken en dat was zeker
één of anderhalve meter achter de lijn".
De televisiebeelden van gisteravond lijken de arbiter gelijk te geven,
maar gaven toch niet echt uitsluitsel. "Een zuivere goal", wenste
de Noor Kenneth Nysäther zin eerste doelpuntenfeestje op Nederlandse
bodem niet te laten bederven.
Zowel Hans Kraay, die na de wedstrijd een bezoekje in de kleedkamer van
het arbitrale trio aflegde, als de scheldende Joop Hiele, die Van Dijk
een bloedhond zou hebben genoemd, zullen zeer waarschijnlijk door de tuchtcommissie
van de KNVB voor hun verbale geweld ter verantwoording geroepen worden.
"Dit krijgt nog wel een staartje, want ik heb het voorval gerapporteerd",
aldus Van Dijk, zonder daarbij overigens de namen van het duo te noemen.
Trainer Han Berger was na afloop boos en teleurgesteld tegelijk. "Die
Losada had zo in de korfbalfinale kunnen meedoen", schamperde hij.
"Bij die tweede goal kon ik niets zien en gaf ik af op wat de jongens
zeggen". "Ik heb het ook niet gezien", aldus Hans Kraay.
"Maar ik ken Joop Hiele al een tijdje en ik geloof hem".
De meningen op de perstribune, waar de actie van Joop Hiele trouwens niet
goed waarneembaar was, waren verdeeld. De bekende Limburgse fotograaf
Tonnie Stroucken, die een serie plaatjes van de gebeurtenis knipte, steunde
de lezing van de sluitpost. "Ik heb niet gezien, dat de bal over
de lijn is geweest", deed hij mee aan het welles-nietes spelletje.
In de Dordtse kleedkamer streden na afloop boosheid, teleurstelling en
ongeloof om voorrang. "Ze wilden door de muur heen, want achter de
muur zat het arbitrale trio", typeerde Berger de stemming afdoende.
Voor alle duidelijkheid: de op de qua voetbal uiterst matige partij afgekomen
900 bezoekers kregen ook nog een zuivere goal te zien, en wel de gelijkmaker
van Kraay. De verdediger, evenals Randy Samuel aan de andere kant veelvuldig
de lange trap hanterend, kopte vlak na rust uit een door Warry van Wattum
genomen hoekschop en door Deckers met een snoekduik uit het doel gekopte
bal van de opnieuw sterk spelende Jerry Simons in de rebound raak.
Dat een verdediger de Dordtse goal scoorde, de vijfde pas dit seizoen
aan de Krommedijk, was geen toeval. Aanvallend kon het in competitieverband
op 18 april voor het laatst aan de Krommedijk winnend, hard werkende Dordrecht'90
duidelijk geen vuist maken. Ten eerste, omdat het voor de middenvelders
ondoenlijk was om tijdig bij te sluiten en voorts kon de nog een keer
tevergeefs een strafschop claimende Jerry Simons het aan het front niet
alleen rooien.
Zowel de voor de geblesseerd geraakte Peter Barendse ingevallen Romano
Sion als Romeo Wouden konden hem onvoldoende steunen. Vooral ook doordat
de beperkte Randy Samuel - Dordrecht liet hem bewust de opbouw verzorgen
- de kleine Dordtenaar in fysiek opzicht met huid en haar oppeuzelde.
Ook Fortuna Sittard kon in dit 'kelderduel' aanvallend niet imponeren.
Echte uitgespeelde kansen kregen de Limburgers dan ook niet. "Maar
ze maken wel twee van die waardeloze goals", baalde Hans Kraay.
|