Flink balen: dat doen de Dordrecht'90-spelers Joop Hiele (zittend) en Michel Langerak, nadat Feyenoord weer heeft gescoord.
FEYENOORD NOG LIEF
Voor Dordrecht'90 viel er gistermiddag in de ontmoeting tegen Feyenoord totaal geen eer te behalen. Aan de Dordtse Krommedijk, waar de Rotterdammers voor 8000 toeschouwers een thuiswedstrijd speelden, kwamen de manschappen van Han Berger er met een 1-5 nederlaag zelfs nog genadig vanaf.
Immers, wanneer Feyenoord ook maar de helft van alle kansen had benut, zouden er dubbele cijfers op het scorebord zijn opgelicht.
"Op de uitslag valt niks af te dingen", moest ook Berger concluderen. "Tegen MVV hebben we redelijk gepresteerd, maar vandaag was het weer helemaal niets. We maakten te veel persoonlijke fouten en daar heeft Feyenoord goed van geprofiteerd. Waarbij ik moet zeggen, dat Feyenoord goed speelde. Ik heb ze de laatste weken tegen Fortuna Sittard en FC Utrecht gezien en toen was het heel wat minder op dreef dan vandaag".

Scherp
De équipe van Strijenaar Geert Meijer en Willem van Hanegem acteerde vanaf de allereerste minuut scherp, dekte kort en gaf Dordrecht'90 niet de mogelijkheid om tot een fatsoenlijke opbouw te komen. Al in de eerste tien minuten leidde dat tot vier reële scoringskansen, maar deze waren aan Gaston Taument (tweemaal), Henk Fräser en Rob Witschge niet besteed.
Laatstgenoemde werd verrassend genoeg met Steve Trittschuh geconfronteerd, maar de Amerikaan kon op het middenveld zijn draai duidelijk niet vinden. Na een kwartier werd dit ten overvloede bewezen, toen Witschge weer eens over hem heenging, Joop Hiele omspeelde en ditmaal wel doelpuntte: 0-1.
"We hadden afgesproken de ruimtes klein te houden, maar in plaats daarvan gingen we op ons gemak één-tegen-één spelen op de middenlijn. Het leek wel een open huis", mopperde Berger, die voor Hans Kraay en de nog wel ingevallen John de Bever andermaal een plaatsje op de bank had ingeruimd.

Onbeholpen
Overigens kon Han Berger, die Gerrie Slagboom voor de defensie liet opereren, wel tevreden zijn over het optreden van Michel Langerak en Roël Liefden. Langerak gaf als voorstopper John van Loen, die in de punt van de Rotterdamse aanval andermaal een onbeholpen indruk maakte, geen schijn van kans en Liefden was maar al te vaak de evenknie van Gaston Taument.
Willem van Hanegem weigerde echter om zijn 'troetelkind' Van Loen, na een uur gewisseld voor Joszef Kiprich verwijten te maken: "Toen hij de eerste twee partijen meteen twee keer scoorde, hoorde je ook niemand. En Kiprich wekte nou ook niet bepaald de indruk Van Loen uit het team te willen spelen. En het valt voor Van Loen niet mee ook, hè. De wedstrijd moet nota bene nog beginnen en er wordt al 'Joszef, Joszef' geroepen. Waarom hij dan gewisseld werd? dat heeft te maken met de Europa Cup. Van Loen is daarvoor niet speelgerechtigd, dus moet Kiprich na zijn blessure ritme opdoen".


Feyenoorder John van Loen (rechts) ziet Michel Langerak de bal wegkoppen.

Oude euvel
Omdat Feyenoord via Taument, Fräser en John Metgod (vrije trap fraai gekeerd door Hiele) echter verzuimde na de 0-1 verder afstand te nemen (Geert Meijer: 'Het oude euvel'), kon Dordrecht'90 met die minimale achterstand de warme thee gaan opzoeken.
bijna werd er zelfs met een gelijke stand gerust, maar de door Trittschuh aan het werk gezette Romeo Wouden kwam oog-in-oog met Ed de Goey niet verder dan de paal, waarna John de Wolf niet zonder fortuin redding wist te brengen
In de pauze most Han Berger het met zijn ploeg trouwens niet alleen over voetbaltechnische zaken hebben. Peter Barendse, die een privé-oorlogje met De Wolf uitvocht en blij mocht zijn dat arbiter Reygwart na een grove charge contra de Feyenoord-verdediger slechts de gele kaart trok, en in mindere mate Romano Sion (onnodig 'geel' voor praten) dienden door de trainer/coach op hun manieren gewezen te worden.
In deel twee was de tweestrijd binnen zeven minuten beslist. Na een vrije trap van Rob Witschge - de bewaking van de international was inmiddels door Warry van Wattum overgenomen - werd de bal door John de Wolf via de onderkant van de lat ingeschoten. Op advies van zijn grensrechter, die constateerde dat de bal de doellijn was gepasseerd, wees Reygwart naar de middenstip.
Even later viel de beslissing, toen een voorzet van de nog een keer een slaande beweging makende Regi Blinker - hij was door Maarten Atmodikoro niet meer te stuiten, waarop Brian Wilsterman in de ploeg kwam - door Taument via Roël Liefden in de touwen werd gegleden: 0-3.

Succes
Omdat Feyenoord het toen wel geloofde, kon Dordrecht'90 zowaar iets terugdoen. Wouden kwam niet verder dan de vuisten van Ed de Goey, maar uitgerekend Peter Barendse had tegen zijn oude club met een licht getoucheerd schot van afstand wel succes. Waarop Barendse, die ook na de pauze de confrontatie met De Wolf niet schuwde, de hem uitjouwende Feyenoord aanhang op een vingertje en buiging trakteerde.
Maar veel meer zat er voor de thuisclub, waar Jerry Simons en Sion niet los konden komen van respectievelijk Errol Refos (ex-Dordrecht'90) en Ulrich van Gobbel, echter niet in. Integendeel, Feyenoord, waar Dean Gorrré niet eens bij de selectie zat, zette nog één keer aan en liep dankzij invaller Arnold Scholten (poging waarbij Hiele niet vrijuit ging) en Henk Fräser (na weer slecht volgen van Trittschuh) simpel naar 1-5 uit. En dat die score niet hoger opliep, was louter aan goed keeperswerk van Joop Hiele en onzorgvuldig afronding van onder meer Blinker en Scholten te danken.