Hamvraag
De hamvraag in de eerste helft, waarin de groen-witten al na acht minuten met een achterstand werden geconfronteerd, was, hoeveel kansen Dordrecht'90 nodig had om te scoren.
Na het ongelukkige moment van de achterstand, toen Jay Driessen kon profiteren van het gemis aan aansluiting tussen verdediging en middenveld, een door Wilco van Haren weggekopte bal nadat Vandenbroeck over rechts langs Liefden was geglipt kon door geen Dordtenaar worden opgepakt, waarna Driessen de hoek maar voor het uitzoeken had, kreeg Dordrecht voldoende mogelijkheden om die bittere tegenvaller uit te wissen.
Dordrecht'90 was immers aanvallend genoeg aan de wedstrijd begonnen. Opnieuw speelde het één tegen één, waarbij Wessel Weezenberg als gangmaker tussen verdediging en middenveld moest fungeren. Omdat Weezenberg niet altijd wist of hij nu aanvaller of verdediger moest zijn, liep dat niet geheel naar wens.
Toch was het Dordrecht'90 dat zich, hoe traag de opbouw soms ook verliep , vele mogelijkheden creëerde. Willaarts, Langerak, Wouden en ook Manuel Voll doken heel dikwijls op voor doelman Roox. Een doelpunt bleef echter uit.

Engel
Nadat Weezenberg nog als 'reddende engel' was opgetreden toen Erwin Vanderbroeck een verkeerde terugspeelbal van Liefden kon oppikken, achtte Hans Verèl de tijd rijp om Johan Molenaar in het veld te brengen voor Wessel Weezenberg.
Vanaf dat moment had Dordrecht'90 de wedstrijd geheel onder controle. VVV werd op eigen helft gepind, er kwam meer duf in de Dordtse aanvallen en het wachten was eigenlijk op de gelijkmaker. Romeo Wouden was er dicht bij. Zijn inzet werd echter op het laatste moment door Juno Verberne van de doellijn gehaald.
Het was tekenend voor het verdere verloop van de eerste helft. Het was Dordrecht'90 dat niet alleen het beste van het spel had, zich ook de kansen schiep, maar in de afwerking het geluk ontbeerde om het overwicht in doelpunten om te zetten.
Dat niet kunnen scoren brak Dordrecht'90 derhalve na de rust lelijk op. Leek de ploeg al enigszins aangeslagen uit de kleedkamer te zijn teruggekomen, in het eerste kwartier na de hervatting speelde het bijzonder mat en de tweede treffer van VVV velde het doodvonnis over Dordrecht'90 in deze nacompetitie.
Trainer Henk Rayer had in de tweede helft Niels Gerestein voor Maurice Graef in het veld gebracht en dat betekende een wereld van verschil in de Limburgse formatie. Gerestein was lekker agressief, zag kans om voorin een balletje vast te houden en was daarbij ook nog eens razendsnel. Het leverde niet alleen veel winst in de persoonlijke duels op, maar tevens de beslissende 2-0.
Dordrecht'90 had na een klein half uur via Dirk van der Laan eindelijk weer eens een goede aanval afgeleverd. Doelman John Roox mocht vervolgens een lange uittrap plaatsen, welke Gerestein kon meenemen. Het behendige spitsje accelereerde erg goed en plaatste precies op tijd op Jeroen Boere, die nu wel, enkele minuten daarvoor ad hij nog een reuzekans verprutst, het doel vond: 2-0.
Het was de genadeklap voor Dordrecht'90, dat Trputac nog liet invallen voor de opnieuw niet opvallend spelende Romeo Wouden, maar het mocht allemaal geen soelaas bieden. Uiteindelijk mocht Dordrecht'90 nog van geluk spreken dat het bij 2-0 bleef. Gerestein lonkte nog naar een extra bekroning op zijn spel, had daarvoor ook enkele mogelijkheden, maar vond onder andere de paal en doelman De Jongh op zijn weg.
Scoreverloop: 1-0 Jay Driessen, 2-0 Jeroen Broere. Toeschouwers: 5300. Scheidsrechter: Blankenstein.
Opstelling VVV: Roox; Derix, Rutten, Polman (Janfada), Verberne; Driessen, Smits, Weerts; Boere, Graef (Gerestein), Vanderbroeck.
Dordrecht'90: De Jongh; Van Haren, Weezenberg (Molenaar), Wilsterman, Liefden; Voll, Slagboom, Langerak; Wouden (Trputac), Willaarts, Van der Laan.