DORDRECHT'90 HELPT MEERTENS IN HET ZADEL
Dordrecht’90 heeft er zaterdagavond aan meegeholpen, dat de ter discussie staande Veendam-trainer Thiemo Meertens weer wat vaster in het zadel is komen te zitten.
De brigade van Hans Verèl liet voor rust namelijk zoveel mogelijkheden onbenut, dat de Groningse hekkensluiter, die sinds 8 september niet meer gewonnen had, uiteindelijk met 4-2 aan het langste eind kon trekken.
”Leuk voor Thiemo, maar minder prettig voor ons natuurlijk”, meldde Verèl, die Wilco van Haren de voorkeur had gegeven boven de nog wel ingevallen Jan Olde Riekerink, na afloop. “We hebben het voor rust gewoon verprutst, terwijl na de pauze de agressie om onverklaarbare reden plots volkomen zoek was.”
Reeds na twee minuten kreeg Dordrecht’9, nog zonder de geschorsten Ton Rietbroek en Frans van der Heide, een domper van de eerste orde te verwerken. De doorgebroken Gerard Wiekens werd door Brian Wilsterman uit balans gebracht, waarop scheidsrechter Modderman gedecideerd naar de beruchte witte kalkvlek wees. Willem Brouwer maakte vanaf elf meter geen fout: 1-0.
De vroege openingsgoal bracht de bezoekers echter niet van de wijs, Veendam werd op eigen helft vastgezet en moest Dordrecht’90 een ware regen van kansen toestaan. Erik Willaarts (moederziel allen voor Veendam-goalie Wim Sterken) en de elkaar in de weg lopende ‘schapenkoppen’ Ries Fok, Johan Molenaar en Erik Willaarts faalden echter in de afwerking.

Prijs
Na een dik kwartier was het toch prijs. Roël Liefden ontweek knap de buitenspelval en werd door de ver uitgelopen Sterken te koste van een gele kaart met de hand van een treffer afgehouden. Ries Fok zorgde vervolgens voor gerechtigheid door de vrije trap fraai tot de gelijkmaker te promoveren.
Opnieuw Willaarts en Gerrie Slagboom (kopbal door rechterspits René Alberts van de lijn gehaald) hadden daarna nieuwe mogelijkheden op 1-2, maar het vizier stond andermaal niet op scherp.
En waar Dordrecht’90 faalde, sloeg Veendam keihard toe. Op slag van rust kreeg Lee Payne na een afgeslagen Dordtse aanval balbezit. Payne snelde vanaf eigen helft richting Carlo L’Ami, kapte Brian Wilsterman uit en liet het speeltuig vervolgens schitterend in de kruising ploffen. Dat dit tegen de verhouding was, deerde de thuisclub uiteraard niets. “Als het 1-4 of zo staat, hebben we inderdaad niets te zeggen”, gaf een opgeluchte Thiemo Meertens eerlijk toe. “Maar ja, dat zijn mijn zorgen gelukkig niet.”
”We waren te gretig op jacht naar de tweede treffer en vergaten de defensieve organisatie”, keek Hans Verèl op de Veendamse 2-1 terug.

Onherkenbaar
Na de kantwisseling acteerde Dordrecht’90 ten opzichte van de eerste helft onherkenbaar. De agressie was verdwenen en al na drie minuten, toen Erwin Haandrikman na een ‘kluts’ via de paal simpel 3-1 binnentikte, vloeide ook het laatste restje geloof uit de Dordtse lichamen weg.
Vijf minuten voor tijd noteerde invaller Bert Wiebing (na een corner van Lee Payne en doorkoppen van Henk de Haan) zelfs voor 4-1, waarna Gerrie Slagboom in de slotminuut koppend nog iets terugdeed. Romeo Wouden verzuimde daarop de score zelfs een nog draaglijker aanzien te geven door vanuit riante positie slechts het zijnet te treffen.
Scoreverloop: 1-0 Willem Brouwer (strafschop), 1-1 Ries Fok, 2-1 Lee Payne, 3-1 Erwin Haandrikman, 4-1 Bert Wiebing, 4-2 Gerrie Slagboom.
Opstelling Veendam: Sterken; De Haan, Söllner, Slor, Brouwer; Wiekens (79. Wiebing), Jans (23. Fühler), Weering; Alberts, Haandrikman, Payne.
Dordrecht’90: L’Ami; Van Haren, Fok (55. Weezenberg), Wilsterman, Liefden; Molenaar, Langerak, Slagboom; Wouden, Willaarts (67. Olde Riekerink), Van der Laan.
Bijzonderheden: De 1400 toeschouwers op de Langeleegte zegen arbiter Minne Modderman aan Wim Sterken (Veendam), Wilco van Haren en Michel Langerak (beiden Dordrecht’90) een gele kaart uitdelen.