Daar gaat ie! Michel Langerak heeft zijn zenuwen in bedwang en werkt de strafschop achter FC Twente-goalie Hans de Koning.

DORDRECHT'90 IN DE WOLKEN
Dordrecht'90 boekte afgelopen zaterdag aan de Krommedijk het meest opmerkelijke resultaat ui de nog zo jonge clubhistorie.
De ploeg van Hans Verèl bleef in de tweede ronde van de strijd om de KNVB-beker namelijk even verrassend als verdiend met 1-0 de baas over de gerenommeerde eredivisionist FC Twente
En dat had na afloop uiteraard de gebruikelijke vreugdetaferelen tot gevolg.
De ruim 1500 toeschouwers zongen baldadig 'We gaan Europa in', voorzitter Kees den Braven stapte met een grijns van oor tot oor door de perskamer en ook Hans Verèl stak zijn tevredenheid niet onder stoelen of banken.
"Als Dordrecht'90 moeten we hier heel gelukkig mee zijn", sprak de oefenmeester, die nog tijdens de persconferentie telefonisch door zijn vader met het succes werd gefeliciteerd.
"We zijn er in geslaagd de opgaande lijn van de laatste weken door te trekken. En de jongens verdienen een geweldig compliment, want ze hebben niet alleen gevochten als leeuwen, maar af en toe ook nog eens goed voetbal laten zien."
Reeds in de beginfase werd duidelijk, dat Dordrecht'90, door de schorsing van Dirk van der Laan weer met Erik Willaarts, weinig ontzag had voor de dit seizoen nog in UEFA Cup-verband (nipt uitgeschakeld door Bayer Leverkussen) uitkomende opponent. FC Twente had door de vertrouwde aanvallende speelwijze van de thuisclub aanvankelijk vooral organisatorische problemen achterin. Deze desorganisatie, met name André Karnebeek moest lang zoeken naar de juiste tegenstander, had kansjes voor Johan Molenaar, Romeo Wouden en Erik Willaarts (kopbal net naast) tot gevolg.

Kwartier
Maar na een kwartier leek het duel toch het vooraf verwachte verloop te krijgen. De Tukkers stelden orde op zaken en konden over links, via Mitar Mrkela en Michael Dikken, regelmatig gevaarlijk doorkomen. Youri Mulder, Dikken (inzet op miraculeuze wijze door Wessel Weezenberg van de lijn gehaald) en Mrkela (lat) hadden eigenlijk ook moeten scoren, maar zagen doelman Carlo L'Ami Dordrecht'90 door deze moeilijke periode heenslepen.
"Als er twee van die balen ingaan, was er voor ons niets meer aan de hand geweest", vergat FC Twente-trainer Theo Vonk, die het nog altijd zonder Robin Schmidt, Marcel Peeper en Claus Nielsen moest stellen, gemakshalve de eerdere mogelijkheden voor de gastheren. "Nu bleef de druk op onze laatste linie groot en brokkelde het door de recente slechte resultaten toch al niet geweldige zelfvertrouwen nog verder af. Wat overigens niet wegneemt, dat we gewoon matig hebben gespeeld. Te veel jongens waren er vanavond weer niet, zodat andermaal is gebleken, dat we de nieuwe aankopen Arthur Numan en de Joegoslaaf Musemic (respectievelijk van Haarlem e Sarajevo, AV) keihard nodig hebben.

Mario Been
Met 'matig gespeeld' was Theo Vonk, die ook nog altijd op Mario Been aast, trouwens erg mild voor zijn kwakkelende elftal. Immers, na deze korte opleving kwam Carlo L'Ami nauwelijks nog serieus in de problemen.
DordrechT'90, dat het middenveld vaak oversloeg en met de lange bal de kopsterke spitsen zocht, ging brutaal van haar eigen mogelijkheden uit en liet Jan Olde Riekerink weer als vanouds voor zijn defensie opereren. Weliswaar gingen er nog niet al te veel impulsen van de inschuivende libero uit, maar Olde Riekerink bond wel steeds een mannetje aan zich.
Dat Olde Riekerink zich onbekommerd met aanvallende daden kon bezighouden, was de verdienste van de uitblinkende mandekkers Wilco van Haren, Brian Wilsterman en Roël Liefden. Eerstgenoemde had alleen in het begin wat moeite met de Joegoslaaf Mrkela, terwijl Liefden (tegen de onberekenbare John Neijenhuis) en Wilsterman (tegen 'handenbindertje' Youri Mulder) op een perfecte wedstrijd konden terugkijken. Het feit, dat het in de lucht nog wel kwetsbare trio in staat is om op snelheid een foutje te kunnen compenseren, doet voor Ton Rietbroek en Frans van der Heide als basisspelers het ergste vrezen.

Johan Molenaar, Jan Olde Riekerink, Wessel Weezenberg, Ries Fok, Frans van der Heide, Roël Liefden en Brian Wilsterman (v.l.n.r.) hebben het publiek bedankt en zijn lachend op weg richting kleedkamer.

Meter
Nadat Michel Langerak en de voor elke meter grond strijdende Erik Willaarts voor rust oog-in-oog met Twente-goalie Hans de Koning nog hadden gefaald, viel de beslissing na twaalf minuten in het tweede bedrijf. Wilfried Elzinga tikte de bal met een sliding voor de vallende Erik Willaarts weg, waarop de niet altijd even overtuigende leidende arbiter van Haaften tot ieders verbazing naar de witte kalkvlek wees. Michel Langerak pakte het cadeautje vervolgens gretig uit en bracht Dordrecht'90 kalm op 1-0.
"Ik klaag niet over die pingel", lachte Hans Verèl in zijn vuistje. "Maar dat doe ik ook niet, wanneer we er onterecht eentje tegenkrijgen. En dat is dit seizoen ook een paar keer gebeurd".
Na de openingstreffer probeerde FC Twente met puur 'pompvoetbal' en Clemens Zwijnenberg als vierde spits (Verèl antwoordde door Frans van der Heide in te brengen) de bakens nog wel te verzetten, maar meer dan kansen voor Jan Gaasbeek en Mitar Mrkela leverde dit fantasieloze spel niet op. Dordrecht'90 zelf (lees: Carlo L'Ami), die na een misverstand tegen Roël Liefden aanknalde, waarna de bal met een boogje op het doel viel) zorgde nog voor het grootste gevaar voor de eigen goal.
Zelfs de in de zenuwslopende slotminuten aan het front verschijnende doelman Hans de Koning kon niet meer verhinderen, dat Dordrecht'90 tot de laatste zestien in het KNVB-bekertoernooi doordrong.
Scoreverloop: 1-0 Michel Langerak (strafschop).
Opstelling Dordrecht'90: L'Ami; Van Haren, Olde Riekerink, Wilsterman, Liefden; Molenaar, Weezenberg, Langerak (Van der Heide), Slagboom; Wouden, Willaarts (Fok).
FC Twente: De Koning; Elzinga, Rutten, Paus, Karnebeek (Zwijnenberg); Gaasbeek, Van Halst (Ter Avest), Dikken; Neijenhuis, Mulder, Mrkela.