Complimenten van de opponent voor de getoonde strijd- en speelwijze, maar gestraft voor een gebrek aan doortastendheid bij ’dode’ spelmomenten: de bekereliminatie van FC Dordrecht door toedoen van Roda JC (1-3) in het kwartfinalestadium was een beknopte weergave van de voetbaljaargang 2007-2008 voor het team van Gert Kruys.

Fotoverslag. Foto-impressie Rinie Boon.

De lof, toegezwaaid door collega Raymond Atteveld die FC Dordrecht als een niet-typische Jupiler League-club met veel voetballend vermogen karakteriseerde, klonk Kruys bekend in de oren.

Een mooie bekeravond aan de Krommedijk werd bij het afsluitende perspraatje geëvalueerd zoals confrontaties in de reguliere competitie wel vaker werden samengevat. ,,Die complimentjes zijn leuk en mooi, want we hebben tegen een ploeg naar mijn hart uit de eredivisie laten zien dat we een goede ploeg hebben. Maar hoe je het ook wendt of keert, eigenlijk vormde deze wedstrijd ook het seizoen in een notendop. Lekker voetballen, maar tegengoals uit een corner en een vrije trap doen ons de das om.’’

Die momenten wogen zwaar, heel zwaar door op een avond waarop FC Dordrecht afrekende met een moeizame fase in de Jupiler League. Op het bekerpodium, voor de ogen van gans voetbalminnend Nederland, leek het Dordtse ensemble bevrijd van het knellende juk dat de ploeg de laatste weken in competitieverband met zich mee lijkt te torsen. Gepassioneerd strijdend en met de durf om de combinatie aan te gaan werd Roda JC tegemoet getreden.,,We wisten dat we aan de bak konden hier en dat is uitgekomen,’’ stipte Raymond Atteveld, die met Roda JC op jacht gaat naar de derde KNVB beker in de clubhistorie, naderhand aan.

Kruys had zijn ploeg, ten opzichte van het treffen van voorbije vrijdag tegen HFC Haarlem, enigszins aangepast. Didi Longuet vertolkte in plaats van Reinhard Breinburg samen met Juanito Sequeira een controlerende rol op het middenveld, Brian Pinas speelde op de linkerflank (waar Moussa Kalisse was verdwenen) en de zieke Marcel van der Sloot ontbrak in de opstelling. Die verandering in de organisatie legde FC Dordrecht geen windeieren.

Totdat net voor het verstrijken van het half uur de kwetsbaarheid bij standaardsituaties, die bij FC Dordrecht met de regelmaat van een Zwiters uurwerk aan de oppervlakte kwam, de thuisploeg weer parten speelde. Uit de vijfde Limburgse corner werd het onheil aangericht. Marcel de Jong legde de bal bij de eerste paal neer, waar Roland Lamah met een simpele voetbeweging de bal binnen tikte.

Na de tegentreffer hinkte FC Dordrecht op twee gedachten. Druk zetten, maar niet ten koste van te veel risico met het gevaar in het Limburgse mes te lopen. Johan Versluis ging nadrukkelijker voor zijn defensie spelen, maar durfde de ruimtes niet te groot te maken. Die gecontroleerde offensieve intenties leidden tot schotkansen voor Brian Pinas en Nick van der Velden, wiens poging op het been van Nuelson Wau afketste.

Het besef dat risico’s genomen moesten worden, verleidde Kruys na rust tot de gedachte om met Ibad Muhamadu meer aanvalskracht te brengen. ,,Maar toen ik met dat idee speelde, raakte ik gefrustreerd door de tweede treffer die we tegen kregen,’’ beschreef Kruys zijn zieleroerselen, die werden veroorzaakt door een vrije trap van Marcel de Jong. Niemand greep in bij de inzet van de linkspoot, waarna de bal tergend langzaam binnenrolde bij de tweede paal.

Ibad Muhamadu deed de hoop in de Dordtse harten weer oplaaien met een heerlijke schuiver in de verre hoek, waar de graaiende handen van Bram Castro geen verweer meer op hadden. De aansluiter leidde een fase in waarin FC Dordrecht pressie gaf en organisatorisch goed stond. Eddy Putter was in die fase het balvaste aanspeelpunt bij de thuisploeg, die echter geen groot gevaar kon stichten. Een derde sofgoal, waarbij Anouar Hadouir slordigheid in de Dordtse defensie afstrafte, blies het Dordtse bekersprookje uit.

Bron: AD/De Dordtenaar
Tekst: Arco Bomgaars
Foto's: Rinie Boon