Via een late gelijkmaker van Bart van Muyen in het duel tegen FC Omniworld vermeed FC Dordrecht de tweede thuisnederlaag in successie. De 3-3 deling was echter het maximaal haalbare resultaat voor de elf van Gert Kruys, die in eigen omgeving bijna ten onder ging aan een collectieve zwakke prestatie en een gebrek aan balans in de bezetting.

Fotoverslag.

Het vertrouwen van Kruys in de samenstelling die een week eerder via een flonkerende tweede helft Go Ahead Eagles in de Adelaarshorst drie punten had afgetroggeld, betaalde zich voor de pauze bepaald niet uit. De trojka op het middenveld, met controleur Guy Ramos en de aanvallend ingestelde Nick van der Velden en Resham Sardar, bleek niet in evenwicht. Van der Velden, wiens kwaliteiten het best tot uitdrukking komen als aanvallende middenvelder, werd in de rol van spelmaker gedwongen waardoor hij (te) ver van het Almeerse strafschopgebied verwijderd bleef. FC Dordrecht, dat in de eerste 45 minuten ook het heilige vuur miste, ontbeerde balveroveraars en liep vooral achter FC Omniworld aan.

Volgens Kruys zat het pijnpunt niet in de eigen veldbezetting, maar in de verrassende speelwijze van de door Peter Boeve getrainde bezoekers. ,,We hadden moeite met de speelwijze van FC Omniworld met twee spitsen (Yannis Anastasiou en Paul Mulder, AB) en Ousama Assaïdi, die ons verraste.’’

De disbalans en het gebrek aan organisatie in het team kwamen aan de oppervlakte bij de twee tegengoals voor rust. Bij de openingstreffer kon Sander Duits uit de rug van Van der Velden vertrekken en Yannis Anastasiou een niet te missen kans op een presenteerblaadje aanbieden. Bij de tweede treffer werd Assaïdi op de rand van het strafschopgebied vrijgespeeld door Paul Mulder, waarna de gekrulde uithaal achter Sjoerd Rensen insloeg.

Tussen die twee wapenfeiten had Kruys getracht het evenwicht in de ploeg te herstellen door de ongelukkig invallende Juanito Sequeira in te brengen voor collega-controleur Guy Ramos. Die omzetting zette nog geen zoden aan de dijk. FC Dordrecht had zelfs geluk dat de ploeg met een achterstand van slechts 2-0 ging rusten, omdat een blunder van de graaiende Sjoerd Rensen - waarvan Wilco Krimp profiteerde - door de miskleunende arbiter Wiedemeijer als overtreding werd beoordeeld.

Na rust morrelde Kruys nog nadrukkelijker aan de veldbezetting. Invaller Mounir Biyadat kwam op de voor hem vreemde linksbackpositie terecht, Brian Pinas werd linkerflankaanvaller, maar met name Van der Velden keerde terug in zijn vertrouwde rol als diepgaande middenvelder met aanvalsdrang.

Gekoppeld aan de bereidheid om te knokken joeg FC Dordrecht op een punt. Een jachtpartij, die na de fraaie aansluiter van Sardar en de meteen daarop volgende trefzekere Almeerse tegenstoot met Paul Mulder als eindstation op niets uit leek te draaien. Een uiterste krachtsinspanning in de slotfase, met een prachtige sleepbeweging en score van Van der Velden en een rake kopbal van verdediger Bart van Muyen (na een grif gegeven vrije trap), leverde alsnog een punt op. ,,Daar ben ik zeer tevreden over, zeker gezien de veerkracht en karakter die we hebben getoond,’’ verzoende Kruys zich uiteindelijk met het resultaat, dat eigenlijk niet anders dan duur puntenverlies betekende.