Voor de tweede maal in successie kwam FC Dordrecht niet verder dan een 1-1 gelijkspel tegen een lager geklasseerde tegenstander. Het punt bij HFC Haarlem was echter nog een royale beloning voor de verre van imposante voorstelling die de formatie van Gert Kruys in de Spaarnestad neerlegde.

Kruys, normaliter in staat om toch nog positieve punten op te sommen, repte na afloop zelfs over de slechtste wedstrijd sinds zijn aantreden aan de Krommedijk, een kleine anderhalf jaar geleden. ,,Dit was een zeer slechte beurt. Dit was voor ons een belangrijke wedstrijd. We wilden in Haarlem een goede start in de vierde periode maken. Dan moet je als ploeg willen knokken, de beuk erin gooien en overtuiging uitstralen. Dat heb ik totaal niet gezien. Dit was niet het FC Dordrecht zoals FC Dordrecht kan spelen.’’

Ten opzichte van het duel van een week eerder tegen AGOVV had de Zeister oefenmeester drie wijzigingen doorgevoerd. Johan Versluis, Eddy Putter en Guy Ramos waren naar de bank verwezen en Mounir Biyadat (terug van een schorsing), Juanito Sequeira en Resham Sardar hadden een basisplaats gekregen.

Die ingrepen hadden ook consequenties voor de speelwijze. Sardar speelde ‘op tien’ heel dicht bij Nick van der Velden, die in de frontlinie was geposteerd. FC Dordrecht speelde daardoor uiterst offensief, met vaak vier aanvallers en Biyadat en Sequeira als controleurs op het middenveld. Achterin was het centrale duo van vorig seizoen, Ruud Kras en Reinhard Breinburg, in ere hersteld. Al na drie minuten kroop FC Dordrecht door het oog van de naald. Spits Tristan Buchinhoren kopte een vrije trap van Dave Huymans tegen de paal, waarna doelman Sjoerd Rensen knap de rebound van Roel de Graaff onschadelijk maakte. De slungelachtige Buchinhoren zou zich ontpoppen als de gevaarlijkste pion in het elftal van trainer Jan Zoutman.

Ruud Kras nam daarna de rol van aanjager op zich bij de veel te lauw gestarte bezoekers, die na ruim twintig minuten eindelijk hun ritme leken te vinden in de treurig stemmende ambiance. Het leidde tot de tien beste minuten van Dordtse zijde. Plots klopten passing en omschakeling wel. Het leidde tot een schot van Nassir Maachi, dat de paal naast de kansloze sluitpost René Ponk (ex-FC Dordrecht) geselde. De tweede soortgelijke aanval was wél raak. Resham Sardar, die tot dan toe nauwelijks in het stuk was voorgekomen, kwam één tegen één te staan tegenover Marcel Akerboom, versnelde en schoot de bal onberispelijk langs Ponk: 0-1.

Het betekende meteen ook het einde van de Dordtse dadendrang. Te veel spelers, met Moussa Kalisse als meest teleurstellende exponent zonder ook maar één greintje inzet, speelden onder de maat bij de Drechtstedelingen die aan niets deden herinneren aan de ploeg die excelleerde tegen ADO Den Haag en Go Ahead Eagles.

Lange tijd leek FC Dordrecht, waar Reinhard Breinburg uitviel nadat hij last had gekregen van zijn oude blessure en afgelost werd door Bart van Muyen, toch weg te komen met een pover optreden. Haarlem dwong weinig af en was aanvallend onmachtig. Zo joeg Wilmer Kousemaker de bal in kansrijke positie over de ballenvanger. De bezoekers kregen toch de rekening gepresenteerd voor eigen onvermogen. Tristan Buchinhoren kreeg de bal met de rug naar de goal, draaide om en krulde de bal langs de als versteend staande Sjoerd Rensen in de kruising. Kruys: ,,Ook een gevolg van slecht defensief ingrijpen, want Ruud Kras of Bart van Muyen had Buchinhoren op moeten pakken.’’

Het toch al troosteloze duel had in een nog grotere domper voor FC Dordrecht kunnen eindigen, maar Mitchell Burgzorg bespaarde de bezoekers meer leed door in de slotfase op de lat te koppen. ,,Hierover is het laatste woord nog niet gevallen,’’ sprak Kruys dreigende woorden. ,,Zoals we ons hebben gemanifesteerd, was sneu voor onze aanhangers en niet goed voor de club.’’