Verschoppeling én volksheld

Bij FC Dordrecht vecht Brutil Hosé voor misschien wel zijn laatste kans om in het betaalde voebal te slagen. Hoe anders is het op Curacao, het eiland waar hij is geboren. Hosé geniet daar de status van idool en is aanvoerder van het nationale team. Woensdag schoot de aanvaller de Nederlandse Antillen naar de tweede ronde van de WK-kwalificatie. De Dordtenaar was erbij en volgde de Antilliaan op de voet.
Willemstad-De ballast van het verleden vormde in het leven van Brutil Hose een onoverkomelijke blokkade om volledig te ontbolsteren als voetballer. Maar deze woensdagavond grijpt hij zijn afkomst aan om te glorieren. Het is twee minuten voor negen als hij het Stadio Ergilio Hato in Brievengat in vuur en vlam zet. De Nederlandse Antillen leiden op dat moment al met 2-0 tegen Antigua & Barbuda, waarmee de eerdere nederlaag met dezelfde cijfers is weggepoetst. Maar een derde treffer is noodzakelijk. Hosé wordt aangespeeld vanaf links, controleert de bal en kalm en vastberaden draait hij de bal in de verre hoek, buiten het bereik van de doelman: 3-0. Uitzinnige taferelen van ultieme blijdschap spelen zich af in het bomvolle nationale stadion. Hosé wordt besprongen door zijn ploeggenoten en de 13.000 Antillianen op de tribunes gaan uit hun dak. Dit is hét moment van de voormalige, gevallen godenzoon. Maar dan moet het wel 3-0 blijven, want als Antigua scoort is alles voorbij. ‘Antia’ verdedigt de voorsprong tegen een ploeg die zonder overleg of systeem aanvalt. Hosé wordt gewisseld door coach Pim Verbeek, omdat hij al een gele kaart op zak heeft en naar een tweede solliciteert in een hectische en chaotische stammenstrijd . Bevangen op de bank door de spanning ziet Hosé hoe de 3-0 voorsprong met kunst- en vliegwerk wordt verdedigd. De laatste vijf minuten houdt niemand het meer uit in de dug-out. Met de armen om elkaar heen geslagen, staand op de atletiekbaan rondom het veld, wachten de reserves en begeleiders op het verlossende eindsignaal. Wanneer dat komt, lijkt het of het WK al is bereikt. De oervreugde die zich meester maakt van het gezelschap kent gen grenzen. Spelers vliegen alle kanten op en omhelzen elkaar. Hosé is een van hen. De jongeman die men bij Ajax leerde kennen als mysterieuze en onpeilbare eenling is hier gewoon één van de jongens. Eén die de leiding neemt als de ereronde wordt gelopen, die knuffelt met ploeggenoten, feest met bobo’s en begeleiders en dolt met neefjes en nichtjes die het veld opkomen. ,,Dit is zo mooi, man”, zegt hij. Maar woorden zijn overbodig. Hosé straalt van oor tot oor. Wie kent hem zo in Nederland binnen de voetbalwereld? ,,Hij voelt zich hier op z’n gemak. Ze begrijpen hem hier beter dan in Nederland”, verklaarde Pim Verbeek al eerder deze week. De losse, familiale sfeer op het eiland doet Hosé en de andere spelers die uit Nederland zijn overgekomen goed. Ze komen thuis, zou Leo Beenhakker waarschijnlijk zeggen. Zonder uitzondering spelen ze met hart en ziel voor de ploeg. Een vriendenploeg, met Hosé in een voortrekkersrol. ,,Hij heeft zich drie maanden geleden in Suriname goed gemanifesterd. Brutil is de natuurlijke leider van de ploeg”, zegt Verbeek.
De leidersrol van Hosé openbaart zich ook al op dinsdag, na de laatste training voor de wedstrijd. Wanneer de spelers een cirkel vormen om steun van boven te zoeken, gaat Hosé voor in gebed. Op dat moment blijkt ook wat de wedstrijd betekent voor de selectie. Tot dan toe was het dollen en zingen, in de bus, in het hotel en op de training. Het leek af en toe wel een vrijblijvend uitje. Spanning leek niet aanwezig, dat was schijn. Vlak voor de wedstijd stijgt de nervositeit naar een toppunt. Wachtend tot de ploegen het veld mogen betreden, komt het tot een massaal handgemeen. In de catacomben, in de smalle gang tussen de kleedkamers, wordt geslagen, geschopt en vliegen ellebogen. Veiligheidmensen komen er aan te pas om de opponenten uit elkaar te houden. ,,Dit maak je niet mee bij Dordt”, zegt Raymond Roos, de middenvelder van Deltsport die ooit aan de Krommedijk speelde. ,,Niet normaal meer”, oordeelt Giovanni Franken, ook al ex-Dordrecht’90. ,,Maar we voelden ons wel één.” De adrenaline scheurt door de lichamen als Hosé (hij loopt voorop), Roos, Franken en al die anderen het veld betreden. Strakke koppen, verbeten trekken. Na de volksliederen en een minuut stilte (vanwege de dood van prinses Juliana) ontlaadt de spanning zich. Het is hard tegen hard. Voor de pauze scoren de Antillen twee keer. Rocky Siberie (Cambuur) en Eugene Martha, de beste voetballer van het eiland zelf, heten de makers. Het publiek opjuttend verdwijnen de elf van Verbeek naar de kleedkamers. Als Hosé drie minuten na de kantwisseling zijn nummer opveort, 3-0, neemt de feestende menigte een voorschot op de zege. De wave rolt over de tribunes. Het loopt bijna verkeerd af, maar de Antillen houden stand en plaatsen zich voor de tweede ronde van de Wk-kwalificatie. In juni wacht het sterke Honduras. Brutil Hosé, verschoppeling in Nederland, is voor de overzeese rijksgenoten een held. Morgen (donderdag) zit hij in het vliegtuig (dat hij bijna mist omdat hij aan de late kant is), overmorgen komt MVV naar de Krommedijk.
Bron: De Dordtenaar