SPELERSINFO 23/03/2003
John den Dunnen (kuit) en Rachid el Khalifi (lies) waren toch nog op tijd hersteld om in Emmen te kunnen spelen. Mohammed Bensadik (enkel), Michael van Dommelen (knie), Leon van Dalen (hersenschudding), Nicky van der Ent (bilspier), Mark Bevaart (dij), Ferry van Lare (lies), Ruud Langeberg (voet) en Dennis van der Pennen (geschorst) dienden vanaf de tribune toe te kijken. FC Dordrecht is een 2-jarig contract met Regillio Nooitmeer overeengekomen. Nooitmeer (19) is na Van der Ent, Van Dommelen en Bensadik de vierde jonge speler uit de eigen jeugdopleiding die in de laatste maanden werd vastgelegd. De recente ontwikkeling van de talenten is verheugend en geeft duidelijk de doelstelling van de club aan. Voor de toekomst wordt hiermee hoopvol gestemd. Regillio Nooitmeer maakte vorig seizoen uit bij Eindhoven al zijn debuut in het eerste elftal, overwon vervolgens de gebruikelijke terugslag op die leeftijd met verve, en heeft zich de afgelopen weken een vaste basisplaats verworven.

NIEUWE TOEKOMST 23/03/2003
Ondanks de huidige positie op de ranglijst is dit seizoen niet verloren. Meer dan een handvol jonge talenten zijn doorgebroken. Alleen het rendement laat zich nog niet in concrete punten vertalen, maar dat is een kwestie van tijd. En daarachter staat alweer een nieuwe lichting te trappelen. Dordt moet nu eenmaal ook roeien met de riemen die het heeft en in vergelijking met andere clubs zijn dat altijd maar hele korte peddeltjes geweest. Afgaande op de ontwikkelingen van de laatste weken, kan het niet anders dan dat deze ploeg volgend seizoen veel beter zal gaan presteren.

PUNTEN WEGGEGEVEN 23/03/2003
Als FC Dordrecht ooit de kans heeft gehad om in Emmen de winst te behalen, was het vrijdagavond wel. Ondanks de vroege voorsprong voor de thuisclub in derde minuut en een waslijst van blessures aan Dordtse zijde, waren de Schapekoppen over de hele wedstrijd genomen de betere ploeg. FC Dordrecht zette goed druk, won alle duels (zeker waar het om 'de tweede bal' ging), combineerde beter, speelde slimmer en creëerde meer kansen. De thuisclub, nota bene de laatst overgebleven titelconcurrent, maakte geen moment de indruk Dordt te kunnen overspelen. Met de uiteindelijke 3-2 overwinning kreeg Emmen meer dan het verdiende en resteerde voor Dordrecht de zoveelste kater van dit seizoen. Eigenlijk het enige dat Emmen wel goed deed, was de kansen benutten. Het profiteerde optimaal van de enige drie slippertjes in de afweer waar Dave van der Meer een heel ongelukkige avond had. De linksback verleende in feite onvrijwillig zijn medewerking aan alle drie de doelpunten van de fortuinlijke thuisclub. Tot twee maal toe wist FC Dordrecht via John den Dunnen en Marco Boogers nog te elimineren, maar de derde gelijkmaker voorkwam Ditewig met een waarlijke superreflex in de allerlaatste seconde. De Emmense doelman gooide zich in een wanhoopspoging in de baan van het schot van Dave van der Meer die van dichtbij alles nog goed had kunnen maken.

.SPELERSINFO 18/03/2003
Dennis van der Pennen kreeg tegen Helmond zijn zesde gele kaart van dit seizoen en is dus voor een wedsrijd geschorst. Rachid el Khalifi en 'kleine' Mohammed Bensadik moesten beiden hun tomeloze inzet tegen Helmond met kramp bekopen en haalden het einde van de wedstrijd dus niet. John den Dunnen (kuitspier) en Leon van Dalen (hersenschudding) ontbraken tegen Helmond, maar lijken inmiddels weer voldoende hersteld voor de wedstrijd tegen Emmen. Nicky van der Ent is voorlopig even uit de roulatie met een kaakontsteking en bilspierblessure. Mark Bevaart (dijbeen) en Ferry van Lare (liesbreuk) zijn nog geblesseerd.

EERST DE UITGAVEN, DAN DE INKOMSTEN 15/03/2003
In de Achterhoek houdt men het graag simpel. Onlangs stelde De Graafschap-voorzitter Derk Haank daarom een eenvoudige vraag aan zijn collega Jos Vaessen van Vitesse. 'Jos, jullie inkomsten zijn precies hetzelfde als die van ons. Maar jullie geven wel tweemaal zoveel uit als wij. Dat kan toch helemaal niet?' In de voetballerij kan het dus wel. Begroten is in essentie heel simpel. Je rekent uit wat er zo ongeveer allemaal binnen gaat komen en vervolgens weet je wat er uitgegeven kan worden. Ieder Nederlands huishouden rekent zich op die manier door het dagelijkse leven heen. Voetbalbestuurders doen het allemaal anders. Zij bepalen eerst welk sportief succes zij het komende jaar willen nastreven. Is het doel bepaald, dan wordt uitgerekend wat dat gaat kosten. Staan de uitgaven eenmaal vast, dan gaat men eens kijken wat de inkomsten zijn. Steevast zit er een enorm gat tussen de ambities (die dus al zijn vastgelegd in de creditzijde van de balans) en de inkomsten. Dat gat wordt aan de debetzijde vervolgens afgedekt met inkomensposten als 'te verwachten transferopbrengsten', of 'leningen door derden'. Ook erg populair is de post 'televisie-opbrengsten'. Hoe hoger je eindigt, hoe meer tv-geld er wordt uitgekeerd. En dus begroten ieder jaar een stuk of tien clubs dat ze minimaal vierde worden. Er staat geen enkele rem op de creatieve boekhoudmethodes, want ook recettes, sponsorinkomsten en shirtreclame worden steevast te hoog ingeschaald. Het gevolg laat zich raden. Aan het einde van ieder seizoen komen de bestuurders met dezelfde klaagzang. De transferinkomsten zijn tegengevallen, de prestaties en dus de recettes en tv-inkomsten ook. De uitgaven vallen altijd hoger uit omdat men weer eens gedwongen was een extra aanvaller te kopen. Of zoiets. Kortom, er zijn altijd tegenvallers en dus zijn er altijd verliezen. Het lijkt misschien een erg simpele voorstelling van zaken, maar zo gaat het er nu eenmaal aan toe in de voetbal-economie. Roda JC heeft doodleuk een begrotingstekort van 4,5 miljoen euro in de boeken staan. FC Utrecht eveneens 4,5 miljoen en Vitesse rekent op een verlies van maar liefst 10,1 miljoen euro. Voor de goede orde, dat zijn gaten van veertig tot vijftig en zelfs zestig procent van de totale begroting. Een normaal bedrijf zou na een zo'n boekjaar op springen staan. Maar voetbal-economie is geen gewone economie. Als puntje bij paaltje komt is er namelijk altijd nog de zorgzame overheid. De gemeenteraad is de vaste reddingsboei voor iedere voetbalclub. Tot dusverre is er nog geen gemeente geweest die keihard 'nee' durfde te verkopen wanneer er weer een stelletje falende en dus schooiende voetbalbestuurders op de stoep stond. Ook al omdat de voorzitters en directeuren van de noodlijdende clubs niet schromen de achterban te mobiliseren (clubs met veel stadionverboden onder de aanhang zijn in het voordeel) durft geen wethouder de portemonnee dicht te houden. Zeg als gemeentebestuurder maar eens 'eigen schuld, dikke bult', roep maar dat je geen cent uitkeert al zou de club daarmee ophouden te bestaan, terwijl er een paar honderd hooligans op de publieke tribune zitten. De gemeenten dienen dus als schaamlap voor het wanbeleid van de clubbestuurders. Die hebben derhalve helemaal niets te vrezen, want ook de KNVB kijkt feitelijk heel stilletjes toe. Directeur Kesler heft wel eens het vingertje, maar hij heeft geen enkel instrument om iets af te dwingen. Het licentie-reglement is een wassen neus, totaal ongeschikt om clubs tot de orde te roepen. En aan andere maatregelen durft men in Zeist niet eens te denken. Een supporter krijgt bij het minste vergrijpje een stadionverbod. Karel Aalbers heeft nadat hij Vitesse opscheepte met een schuld van 60 miljoen gulden, nog steeds een seizoenkaart voor het leven op de eretribune. Nog nooit heeft de KNVB een bestuurslid geroyeerd wegens wanbeleid. Ook de persoonlijke aansprakelijkheid van clubofficials lijkt niet te bestaan. Heeft directeur Oltmans van NAC al een dagvaarding in huis? Het bewust bedonderen van de licentie-commissie levert bestuurders dus geen enkele straf op. Bij iedere interland liggen de gratis toegangskaarten voor alle verantwoordelijke clubleiders weer keurig klaar. In de huidige situatie wordt wanbeleid nog steeds beloond en voorzichtigheid bestraft. RKC (3,5 miljoen euro), Roda JC (4,5 miljoen), NEC (1,6 miljoen), FC Utrecht (21 miljoen) en NAC (5,3 miljoen) werken dit seizoen met enorme gaten in hun begroting. De gemeenschap draait er voor op, maar als aan het einde van dit seizoen een UEFA Cup-plaats wordt afgedwongen gaan de bestuurders van genoemde clubs toch op de schouders. En de KNVB feliciteert de heren van harte, met de complimenten voor het uitstekende seizoen. Aan de andere kant van de medaille staat dat De Graafschap degradatie boven het hoofd hangt. Als de Doetinchemmers met hun voorbeeldige boekhouding en begroting naar de eerste divisie afdalen, zijn de rapen gaar. Degradatie betekent immers een enorm inkomensverlies, terwijl vrijwel alle kosten op eredivisieniveau blijven. De spelerscontracten zijn nu eenmaal niet te ontbinden en het stadion moet ook afbetaald worden. Netjes begroten betekent degraderen en vervolgens alsnog enorme gaten in je begroting. Bij de huidige eerste-divisieclubs is hetzelfde beeld te zien. De verenigingen die meedoen om de titel en de periodetitels zijn in het algemeen ook degenen met de grootste schulden en tekorten. Onderin staan de clubs die geen waanzinnig dure nieuwe stadions hebben gebouwd (Haarlem, Telstar, VVV, Dordrecht) en de clubs die vrij recent zijn gedegradeerd zoals Fortuna, MVV en Sparta. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat wanbeleid nooit of te nimmer bestraft - en zelfs beloond - wordt, terwijl netjes begroten louter ellende oplevert. Het is vragen om nog meer gaten in de begrotingen. Het meest trieste is nog wel dat alle voetbalbestuurders zich de ellende helemaal zelf aandoen. Niemand verplicht hen de tot waanzinnige hoogten gestegen salarissen te betalen. De heren gaan louter af op hun eigen ambities. De Challenger (Utrecht), de 'Vierde Topclub' (Vitesse), de 'Trots van het Oosten' (Twente), 'FC Limburg' (Roda), en de 'Parel van het Zuiden' (NAC) deden het helemaal zelf. Ze wilden allemaal de nummer vier van Nederland worden, ze wilden allemaal Europa in. Topclubje spelen en dan in de eigen gemeenschap de grote held uithangen, dat is wat de mensen uit de clubleiding nastreefden. En het had zo mooi kunnen zijn. Want feitelijk was er geen enkele reden te bedenken waarom het nu slecht zou gaan met het betaalde voetbal. De inkomsten zijn de laatste jaren namelijk ongekend gestegen. Halverwege de jaren negentig incasseerden clubs als NEC, FC Utrecht, FC Twente en Willem II gemiddeld twee tot drie miljoen euro. Tegenwoordig halen ze negen tot tien miljoen euro binnen. Dat zou toch genoeg moeten zijn voor een leuk elftalletje.

GELIJKSPEL TEGEN HELMOND 14/03/2003
Dordrecht speelde tegen periodekandidaat Helmond een goede wedstrijd, haalde een zeer verdienstelijk punt, maar verzuimde toch de drie punten in huis te houden: 1-1. In het GN Bouw Stadion gingen beide ploegen voor de volle winst waardoor er zich een aantrekkelijke wedstrijd ontspon met veel gevaar voor beide doelen. Voor rust was Dordt de betere ploeg dat via de combinatie regelmatig voor het doel van de goed keepende Kevin Moeliker verscheen. Net na het kwartier was de voormalige Dordtse goalie echter kansloos op een feilloos door Dennis van der Pennen ingeschoten strafschop: 1-0. De voorsprong was terecht en had voor de thee nog verder uitgebouwd kunnen worden al deed Helmond, voornamelijk via de counter, ook regelmatig van zich spreken. Goed voetbal, strijd en veel kansen maakten het schouwspel in het GN Bouw Stadion aantrekkelijk. Kort na de onderbreking kwamen de gasten te gemakkelijk op gelijke hoogte. Regillio Nooitmeer gleed onderuit waarna Aelbrecht de verkregen vrije doorgang bekwaam benutte: 1-1. De gelijkmaker bleek een gevoelige tik voor de thuisploeg die tijd nodig had om zichzelf weer terug te vinden. Het getuigde van mentaliteit dat het draad weer op wist te pakken en opnieuw het doel van Moeliker opzocht, doch daar steeds weer op strandde. Omdat Helmond ook niet opgaf en de winnende treffer bleef zoeken, bleef het ook tot het eind toe spannend. Maar aan de score veranderde niets meer.

DE TWEEDE DIVISIE TERUG, GEEN GEK IDEE 13/03/2003
Voor tobbende eerstedivisieclubs en ambitieuze amateurclubs heeft de KNVB een mooi plan in voorbereiding. Achter de schermen werkt de bond momenteel aan de vorming van een tweede divisie. Eigenlijk komt het plan al jaren te laat. Want welbeschouwd moet je vaststellen dat het al een tijd niet langer kan, zoals het ging. De onderste helft van de eerstedivisieclubs werkt de laatste jaren buitengewoon povere duels af voor een handvol toeschouwers en kan zonder hulp van een suikeroom of de overheid de eigen broek niet eens meer ophouden. Enkele voorbeelden: naar VVV, de nummer 16, keken de laatste thuiswedstrijd 1389 toeschouwers, bij Stormvogels Telstar (nummer 10) waren er 1404, bij Haarlem (13) 750 en bij FC Dordrecht (17) waren er 1000. Hun penningmeesters hebben grijze haren en staan rood op de bank. Het verschil met de top van hoofdklasse - zowel op zaterdag als op zondag - wordt steeds kleiner. Daar spelen amateurclubs die er selecties op na houden die nauwelijks onderdoen voor de eerste divisie en die in de hoofdklasse nauwelijks serieuze tegenstand hebben. Enkele voorbeelden: HSC’21 (nog steeds zonder nederlaag) trekt regelmatig 1000 tot 1500 mensen, Spakenburg (met Huizen koploper in de hoofdklasse B zaterdag) trekt gemiddeld 1200 toeschouwers en topspelers ‘verdienen’ daar ruim 20.000. Ook Huizen kan thuis rekenen op aantallen tussen de 1000 en 2500 man. Laat dat soort clubs die dus veelal werken met ‘betaalde amateurs’ maar gewoon tegen elkaar spelen, in de tweede divisie. HSC’21 tegen IJsselmeervogels, Quick Boys of Meerssen. En wie dan bij de top-drie eindigt, promoveert. Waarom niet? Binnenkort zal de economische recessie oorzaak zijn van de terugkeer van het semi-professionalisme in de eerste divisie en zal het verschil nog kleiner worden. Als Dordrecht, Haarlem of Fortuna onderaan eindigen, nauwelijks nog 1000 é 1500 toeschouwers trekken en een lege portemonnee hebben, laat ze dan gewoon degraderen naar die tweede divisie. Geen sponsor die geïnteresseerd is in die clubs, de televisie komt er bijna nooit. Die tweede divisie zou dus een soort van onafhankelijke klasse moeten worden, waarover zowel de profsectie als de amateurtak van de KNVB supervisie voert. Dat zal voor HSC, Spakenburg, De Treffers, Schijndel en al die andere topamateurs echt geen probleem zijn. Dat zijn clubs met een prima organisatie, met een sterke en brede selectie en een navenante achterban. Uit een artikel in het weekblad Voetbal International, dat op verzoek van de KNVB een onderzoekje deed naar de haalbaarheid, blijkt dat vooral de hoofdklassers die op zondag spelen, er wel voor voelen. Merkwaardigerwijs houdt Harrie Menzing, de voorzitter van HSC’21, zich nog wat op de vlakte. Hij is niet tegen, zelfs als zijn club verplicht vijf contractspelers op de loonlijst zou moeten zetten. Maar mocht er een promotie naar de eerste divisie uitrollen, dan haakt hij af. Of hij op zaterdag wil voetballen, wat de KNVB voorstelt, weet hij niet en als het zover komt, wil hij er eerst nog over nadenken. Het is natuurlijk beter dat HSC dat nu al doet, of allang gedaan heeft, zodat men beslagen ten ijs komt, als het binnenkort zover is. Voor de andere regionale hoofdklassers, Quick’20 en Stevo, lijkt de tweede divisie een brug te ver. Beide clubs spelen tegenwoordig slechts een bescheiden rol in de hoofdklasse; hoewel Stevo wel spelers binnenhaalt voor een bepaalde vergoeding. Quick wilde tot nu toe altijd een pure amateurclub zijn en zal dus niet willen voldoen aan de eis om minstens vijf semiprofs te contracteren. De KNVB wil al jaren een nieuwe opzet voor de top van het amateurvoetbal, al of niet in combinatie met het tobbende deel van de eerste divisie. De opzet waaraan nu gewerkt wordt, is een prima initiatief. Het is te hopen dat het niet weer blijft steken in bureaucratisch gekissebis tussen de prof- en amateursectie van de bond zodat het in 2004 realiteit kan zijn.

LOON NAAR WERKEN 09/03/2003
In Leeuwarden zorgde Dordrecht voor een kleine sensatie door Cambuur in eigen huis te verslaan: 0-1. De ploeg van Jos van Eck speelde wederom met bezieling en onverzettelijkheid. Tegen de zieltogende Friezen was het vooral in de eerste helft de veel betere ploeg en had het eigenlijk toen al naar een onoverbrugbare voorsprong uit kunnen lopen. Omdat alleen Marco Boogers er in de 9e minuut in slaagde oud-collega Rody Hoegee te verschalken kon het in de slotfase nog spannend worden. Dordrecht stond in Friesland als een huis. Achterin werd geen kans weggegeven. Het centrum met Allach en Van Dalen straalde rust en zelfvertrouwen uit en wanneer nodig werd de bal gewoon pardoes de gevarenzone uit gepeerd. De jonge Regillio Nooitmeer, dit keer rechts achterin, heeft heel veel mogelijkheden, op het middenveld sleurt en beukt Nicky van der Ent wekelijks de longen uit zijn lijf en weet dit met een groeiend spelinzicht te combineren terwijl voorin een schijnbaar onvermoeibare Michael van Dommelen kilometer na kilometer aflegt zonder dat dit ten koste van zijn balvaardigheid gaat. Een jonge lichting lijkt een nieuw vuur te hebben ontstoken. Ook in de 2e helft kon het veelvuldig in de buitenspelval lopende Cambuur geen vuist maken en sleepte Dordrecht strijdend en vechtend de winst verdiend over de meet. Dordt toonde zich een collectief, daar waar de tegenstander duidelijk in tekort schoot. Pas in de slotfase kwam er druk van de thuisploeg, maar toen was het al te laat.

STRIJDLUST LEVERT EERSTE PUNT OP 01/03/2003
Tegen Telstar haalde FC Dordrecht het eerste punt na de winter binnen: 1-1. Voetballend was het dan weliswaar niet de allerbeste wedstrijd, maar de hartstochtelijke wijze waarmee volop voor de winst werd gestreden verdiende een dik compliment. De resultaten uit de vier voorgaande weken hadden het zelfvertrouwen geen goed hadden gedaan, maar gaandeweg begon het geloof in eigen kunnen toe te nemen. De kansjes voor rust bleven nog onbenut, maar na de thee zette Rachid el Khalifi Dordt met het hoofd op een terechte 1-0 voorsprong. Met hand en tand trachtte het vervolgens de marge te behouden, maar een ongelukkig weggegeven strafschop bracht beide ploegen weer op gelijke hoogte. In de slotfase kwamen beide ploegen alsnog dichtbij de victorie. Tot en met de vier minuten bijgetelde extra tijd gingen Dordrecht en Telstar voor de volle winst. Met hartstocht en passie werd een krachtenverslindende strijd gestreden die in de tweede helft steeds meer ging boeien. Dat het voetballend dit keer allemaal niet zo hoogdravend was, kon de jonge Dordtse ploeg eigenlijk niet kwalijk worden genomen. Het broze zelfvertrouwen uitte zich in balbezit aanvankelijk tot de nodige voorzichtigheid, met name voor rust toen de vleugels niet echt uit de verf kwamen. Maar Dordt wilde absoluut niet verliezen en bleef als leeuwen vechten. Scheidsrechter Buiting had zijn handen dan ook meer dan vol en gebruikte vijf kaarten om de wedstrijd in tot een einde te brengen. Toch werd de puntendeling tegen Telstar in het Dordtse kamp ook met een teleurstelling ontvangen. In de slotminuten, toen de krachten versleten waren, moesten de billen dan nog wel even tegen elkaar gehouden worden, maar daarvoor had de winst binnen bereik gelegen. In de laatste minuten veerde de Dordtse aanhang twee maal tevergeefs op toen Van Dommelen scoorde, maar Buiting de treffer toch annuleerde, en even later toen een schitterende volley van Boogers slechts de binnenkant van de paal trof.