DELANO HILL VOELT ZICH NOG MEER VOETBALLER ALS TRAINER

Delano Hill voelt zich nog meer speler dan trainer maar zijn knieën willen niet meer. FC Dordrecht voegde de ervaren ex-prof toe aan de technische staf om verdedigers beter te maken en volgend seizoen is de Rotterdammer assistent van Richard Middelkoop bij Papendrecht. ,,Ook als trainer wil ik het hoogste bereiken.’’

De stemming in het spelershome van FC Dordrecht is dinsdag (9 maart JV) tijdens de middagmaaltijd nog enigszins bedrukt. De smadelijke 0-1 nederlaag tegen hekkensluiter Top Oss een dag eerder werkt nog na. ,,Ik begrijp nu dat trainers wel eens moe kunnen worden van hun spelers. Maar trainers en spelers moeten verder. Alleen de eerstvolgende wedstrijd telt.’’

Hill had maandag vooral op zijn verdedigers gelet. ,,Mijn taak is dat we minder doelpunten tegen krijgen. Dat er bijvoorbeeld bij corners agressiever wordt verdedigd. Dat zie ik wel al een beetje terug,’’ aldus de 34-jarige oud-voetballer van FC Den Bosch, RKC Waalwijk, Willem II, Hansa Rostock, Austria Wien en Al-Wakrah uit Qatar.

Hill kreeg bij FC Dordrecht onverwacht een kans om zich te verdiepen in het trainersvak. Pas deze zomer maakt hij een begin met het halen van zijn eerste trainersdiploma’s. En komend seizoen wordt hij assistent van Richard Middelkoop bij zondaghoofdklasser Papendrecht. ,,We hebben samen nog bij Neptunus gespeeld en ik ken hem ook als trainer, een vakman. Als trainer sta pas aan het begin, ook al kan ik nu al in de keuken van een BVO kijken. Van Middelkoop en nu van mannen als Gert Kruys en René Hiddink kan ik veel opsteken. Ik hou mijn ogen en oren wijd open.’’

Hill denkt nog vooral als voetballer. Tot december vorig jaar was ik nog voetballer. Maar mijn knieën zijn op. Balen, want ik had nog wel een poosje willen doorgaan. Ik weet bijna zeker dat ik ze in die vier jaar in Duitsland, bij Hansa Rostock, kapot heb gelopen. Een prachtige tijd overigens. Spelen in uitverkochte stadions bij Dortmund en Schalke ‘04. Dat vergeet ik nooit meer. We hadden wel een kleine selectie en er werd altijd alles aangedaan om je te laten spelen. Bij pijntjes ging de spuit erin. Ik heb daar overigens zelf ja tegen gezegd. Ik wilde ook voetballen. De discipline in Duitsland is enorm. Bij boslopen in de voorbereiding hebben we in Nederland nog wel eens de neiging om een stukje van het parcours af te snijden. Ik hoefde dat daar niet te flikken. Ik werd dan direct gecorrigeerd door mijn ploeggenoten. Het voetbal zelf was vreselijk. We speelden vier jaar degradatievoetbal. Zwaar verdedigend met maar één doel. Achterin zo lang mogelijk de nul houden.’’

Een groot contrast met de succesjaren die Hill onder Co Adriaanse met Willem II meemaakte. ,,Adriaanse wilde altijd aanvallen. Zelfs in de Champions League.’’

Bij Austria Wien begon voor Hill het blessureleed. ,,Ik heb in twee jaar maar zes competitiewedstrijden gespeeld.’’ Via Willem II kwam Hill nog een jaar in Qatar terecht. ,,Een aparte belevenis. Ik wist echter dat het einde als voetballer nabij was. Pas op dat moment ben ik over een loopbaan als trainer gaan nadenken. Mijn ambities? Ik wil als trainer het betaalde voetbal halen. Die weg is nog lang. En voor nu telt alleen FC Dordrecht.’’

Tekst en foto: Jan Volwerk