PIJNLIJKE NACHT IN EMMEN 27/01/2010

Bart van Muyen zal de uitwedstrijd van afgelopen vrijdagavond tegen FC Emmen waarschijnlijk nooit meer vergeten. De sterke verdediger van FC Dordrecht beleefde aansluitend namelijk de pijnlijkste nacht uit zijn leven.

Vlak voor rust van het treffen, dat in 1-1 eindigde, kwam de 27-jarige inwoner van Dordrecht keihard in aanraking met de bevroren grasmat in Drenthe. ,,Ik wilde een sliding inzetten en kreeg een duwtje van mijn tegenstander,’’ haalt Van Muyen - al goed voor 196 wedstrijden (negen goals) in de hoofdmacht van de Dordtse bvo - zich het voorval voor de geest. ,,Ik viel voorover met mijn arm onder me. Ik wist meteen dat mijn schouder uit de kom was. En helaas klikte ‘ie ook niet terug. En serieus: ik heb nog nooit zoiets pijnlijks meegemaakt.’’

Eenmaal in de kleedkamer lag Van Muyen een half uur op zijn buik met zijn arm bungelend naar beneden, in de hoop dat het gewricht vanzelf terug zou schieten. ,,Dat gebeurde echter niet. Ze bewogen de arm ook een beetje heen en weer. Ik ging werkelijk door de grond.’’

En dus was de gang naar het ziekenhuis in Emmen, samen met de clubarts van de thuisclub en FC Dordrechts algemeen manager Olav Ouwerkerk, onvermijdelijk. ,,Daar stond ik dan in mijn voetbalplunje, bloot barstje en een dikke jas om me heen,’’ zegt Van Muyen, wiens ouders - normaal áltijd van de partij - vanwege problemen met de auto de reis naar Emmen niet hadden ondernomen.

,,Natuurlijk eerst weer een kwartier wachten, om alle gegevens te noteren. Ik wilde in elkaar kruipen van de pijn, maar moest voor de foto’s juist rechtop staan. Pas na twee uur kreeg ik een shot in mijn schouder. Maar deze plaatselijke verdoving verlichtte slechts eventjes. Daarna volgden wel tien valiumtabletten. De zuster zei dat ik bij de eerste al slaperig had moeten worden. Ook zeven prikken werkten niet. En in de tussentijd bleven ze maar aan die arm trekken. Uiteindelijk was ik blij dat ik in de operatiekamer onder volledige narcose werd gebracht, ook al betekende dat een nachtje blijven.’’

,,Tegen enen werd ik wakker in de uitslaapkamer. De motivatie om daar zolang mee te wachten, ken ik niet. Misschien tijd en geld. Al dat getrek was gewoon barbaars, ik had zelfs uitstroom naar mijn pols. Ik heb wel eens een middenvoetsbeentje gebroken en mijn enkelbanden gescheurd, maar dat was niet te vergelijken met de pijn bij deze blessure.’’

Zaterdagochtend werd Bart van Muyen door zijn echtgenote en moeder opgehaald. Voetballen is er voorlopig niet bij. ,,Bij alles wat ik doe voel ik nog pijnscheuten en er zit vocht in,’’ besluit Van Muyen. ,,Vrijdag komen we met dokter Fontijne bijeen en dan kijken we wat we gaan doen. Ik kreeg een sms’je van mijn oude ploeggenoot Ruud Kras (nu FC Zwolle, red.), die recent hetzelfde heeft meegemaakt. Hij is er acht weken zoet mee geweest. Ik loop nu met een mitella en als alles tegenzit, kan dat een week of vier duren. Ik ben al gewaarschuwd dat ik zeer voorzichtig moet zijn, anders overkomt het mij opnieuw. Ik zal mijn spieren rond de schouder heel goed moeten trainen. Lekker hoor, die keiharde velden. En dan lees ik net dat FC Emmen - MVV (stond gepland voor gisteravond, red.) wel is afgelast...’’

Tekst: André Valk
AD/De Dordtenaar