STEF DOEDEE: KIJKEN HOE HOOG DE LAT LIGT

Tot twee keer toe stond een blessure een debuut in het betaalde voetbal in de weg. Afgelopen augustus ging de droom van de 22-jarige Stef Doedée, doelman bij FC Dordrecht, dan toch in vervulling. ,,En nu ontdekken waar mijn plafond ligt.’’

,,Nee, het wekelijkse groepsgesprek was afgelopen dinsdagmorgen niet echt gezellig. Logisch, we hebben maandagavond tegen Excelsior collectief gefaald. Onbegrijpelijk. Een paar dagen eerder winnen we van koploper Go Ahead Eagles en dan met 4-0 verliezen in Rotterdam. Dat mag natuurlijk niet.’’

De deuren van eetcafé De Hofnar aan de Jonker Fransstraat zijn nog dicht. Het gesprek met Stef Doedée, de sluitpost van FC Dordrecht, komt al op gang. Binnen zoekt hij naar een verklaring. Dat is moeilijker. ,,Geen idee. We hebben dit seizoen meerdere keren bewezen dat we erg goed kunnen voetballen. Tegen Ajax bijvoorbeeld. Daarna was er ook direct een dieptepunt tegen MVV. We moeten ervan leren. Mentaal sterker worden. Onze focus ligt nu op de eerstvolgende wedstrijd: Fortuna Sittard thuis.’’

Doedée groeide op in het Brabantse dorp Berlicum. ,,Bij BMC is het allemaal begonnen. Ik kwam in de E-pupillen in het doel terecht. Er was geen keeper en we rouleerden. Toen ik aan de beurt was, wist ik dat keepen mijn ding was.’’

Doedée bleek een talent en belandde al snel in de regio- en later in de districtsselectie. ,,Daar heeft FC Den Bosch mij ontdekt. Gelijk met drie vrienden van mij. Eén van hen, Jordens Peters, heeft ook het betaalde voetbal gehaald. Bij FC Den Bosch.’’

Voor Doedée stond twee jaar later Feyenoord op de stoep. ,,Er waren twee mogelijkheden. Of ik zou elke dag met de trein naar Rotterdam reizen of ik zou intern moeten. Mijn ouders vonden me te jong. Een jaar later meldde Feyenoord zich weer. Met een lease-auto. Een gepensioneerde kennis, Jan Spierings, was bereid mij dagelijks heen en weer te rijden. Ik heb in Brabant mijn school af kunnen maken en ben daarna verhuisd naar Rotterdam.’’

Bij Feyenoord kreeg Doedée te maken met Marcel Bout. ,,Ik kon me wel vinden in zijn harde aanpak. Ik hou van hard werken,’’ aldus Doedée die samenspeelde met talenten als De Guzman, Drenthe, Sno en Zuiverloon.

Een slijmbeursontsteking gooide uiteindelijk roet in het eten. ,,Door blessures in de A-selectie moest een jeugdkeeper worden doorgeschoven. Ik had net last van een slijmbeursontsteking in mijn schouder en Erwin Mulder nam daarom mijn plaats in.’’ Doedée koos daarna zelf voor een overgang naar RKC, speelde daar bij de beloften en zat bij het eerste elftal op de bank. ,,Net op het moment dat Theo Zwarthoed in de verloren bekerwedstrijd tegen Achilles’29 rood kreeg, zat ik met een blessure op de tribune.’’

Bij zijn nieuwe club FC Dordrecht, waar hij laat in de voorbereiding aansloot, maakte Doedée eindelijk zijn debuut. Een gevolg van het feit dat Nick van der Ploeg in de met 3-5 bij FC Zwolle gewonnen wedstrijd net voor rust rood kreeg. Doedée greep zijn kans en kreeg het vertrouwen. ,,Of ik nu druk voel? Absoluut niet. Ik ben ook nooit bezig met wat er fout kan gaan. Ik doe gewoon elke wedstrijd mijn stinkende best.’’ De met 2-1 verloren bekerwedstrijd tegen Ajax is, ondanks dat het fout ging in de verlenging, zijn absolute hoogtepunt. ,,Na die fatale vrije trap van Emanuelson heb ik eerst wel even gevloekt. Daarna stevig gebaald, maar uiteindelijk ben je trots op een geweldige teamprestatie.’’

Tekst: Jan Volwerk