VAN STRAATVOETBALLER TOT TRAINER 19/11/2009

Hij groeide op in de Haagse schilderswijk, was thuis één van de dertien kinderen en leerde het voetballen op de straat. Oefende trucjes duizenden keren. Edwin Grünholz groeide uit tot één van Nederlands beste zaalvoetballers aller tijden, maar was ook prof, soms onbegrepen, op het veld. Nu loopt hij stage bij FC Dordrecht. Als trainer.

De inmiddels veertigjarige baltovenaar Edwin Grünholz kon in het kader van zijn TC1-opleiding ook via Gerrie Mühren stage lopen bij Ajax, maar de Hagenees koos voor FC Dordrecht. Bij zijn oude ploegmakker en oude trainer bij het Utrechtse Holland, Gert Kruys. ,,Een mensenmens die Kruys. Iemand die net als ik als motto heeft, doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Bij Dordrecht mag ik gewoon met het eerste elftal werken. Dat was bij Ajax nooit gebeurd. FC Dordrecht is ook een warme club met een uiterst talentvolle groep, die zeer leergierig is. Of mijn techniektrainingen vruchten afwerpen? Dat is niet te zeggen. De spelers zijn er wel mee bezig. Moussa Kalisse bijvoorbeeld vroeg na de wedstrijd tegen Ajax of ik zijn passeeractie had gezien.’’

Techniek is de basis van het voetballen, vindt Grünholz. ,,En inzicht. Maar een speler met inzicht zonder techniek komt nergens. Ik heb mijn kunstje op straat geleerd. Door duizend keer achter elkaar tegen een garagedeur te schieten met links, rechts, buitenkant en binnenkant. Ja, net zo lang tot ik werd weggestuurd omdat de halve buurt gek werd. En trucjes nadoen van mijn idolen Cruijff en Maradona. Net zolang tot ik ze beheerste. Toen ik een jaar of negentien, twintig was, nam ik mijn eigen cameraman mee. Dan keek ik diezelfde avond nog wat ik fout had gedaan. Nu is een videocamera bij een voetbalclub normaal. Het voetbalinzicht is met de jaren gekomen. Door te kijken, luisteren en doen.’’

De naam Edwin Grünholz wordt vaker met zijn prestaties in de zaal in verband gebracht, waar hij door de futsalliefhebbers werd geadoreerd, dan met zijn loopbaan in het veldvoetbal. En dat terwijl hij ruim tien jaar bij clubs als ADO Den Haag, Roda JC en RBC speelde. ,,Logisch toch. In de zaal heb ik met het Nederlands team twee EK’s, twee WK’s meegemaakt. Er staan nu nog filmpjes op You Tube. Op het veld speelde ik bij subtoppers. Toch heb ik van beide evenveel genoten. Natuurlijk is Nederland-Brazilië in de zaal spannender dan Veendam-RBC, maar ik heb met Roda JC ook in de Arena om de Supercup gespeeld. Voetballen is mijn lust en mijn leven, waar en onder welke omstandigheden dan ook.’’

Maar tegenwoordig staat Grünholz langs de kant als trainer. ,,Niet altijd hoor.Bij partijtjes doe ik gewoon mee. Ik weet ook dat voetballen op niveau voorbij is. Ik wilde dolgraag in die wereld blijven en daarom ben ik een aantal jaar geleden begonnen met de trainersopleiding. Ik ben begonnen als trainer van HS Texas DZS, was assistent/trainer bij Haaglandia en zit nu bij RKSV GDA uit Loosduinen,’’ aldus Grünholz die nog niet denkt aan de opleiding coach betaald voetbal. ,,Eerlijk gezegd trekt me dat ook nog niet. Ik verdien mijn brood met het begeleiden van probleemjongeren in Den Haag. Een zware baan. Mijn vrouw werkt voor stichting De Jutters, een centrum in de regio Haaglanden dat jongeren helpt met psychische en psychiatrische problemen. Een nog zwaardere baan in dezelfde wereld, waar je bovendien niet zo snel van loskomt. Met FC Dordrecht, een amateurclub trainen en de opleiding heb ik het in elk geval voorlopig druk genoeg.’’

Tekst en foto Jan Volwerk