BERT BARTELINGS: HUMOR EN EEN GEWELDIGE MENTALITEIT

Bert Bartelings liet in oktober 2006 in deze krant optekenen dat hij ‘enorm van zijn leven genoot’. Hij was op dat moment na zes jaar als oefenmeester in de opleiding van FC Dordrecht hoofdtrainer bij de amateurs van DRL in Rotterdam geworden.

,,Ik kan nu mijn dochter weer lekker naar streetdance brengen. Ik ben de laatste maanden gaan beseffen hoe zeer mijn gezin de afgelopen jaren alleen maar in het teken van Bert Bartelings heeft gestaan.’’

Het echte genieten van zijn gezin heeft voor Bartelings, de bekende ex-profvoetballer van DS’79, nog geen drie jaar geduurd. Op maandagmiddag 15 juni 2009 overleed de Zwijndrechter, pas 48 jaar oud, in het Erasmus MC in Rotterdam aan de gevolgen van een zwaar herseninfarct. Bartelings had vorige week donderdag nog met de technische commissie van TOGR de voorbereiding op het nieuwe seizoen uitgestippeld. De trainer deed dat op de voor hem zo bekende wijze: bevlogen en enthousiast. Bartelings keek uit naar het jaar in de hoofdklasse met de Rotterdamse promovendus. Maar het noodlot besliste anders.

Jan Kroos, de latere topschutter van vv Zwijndrecht, groeide op met Bert Bartelings. ,,Hij was een maatje van me, ik vind dit echt verschrikkelijk nieuws. We woonden in de Planetenbuurt en voetbalden op straat. Zijn oudere broers Stef en Ronald waren daar ook bij.’’

,,Dat waren heerlijke potjes tegen jongens uit de Sterrenbuurt. Van daaruit zijn we lid geworden van SC Bakestein. Stef zat ook in onze lichting, en jongens als Ruud de Vries en Bert Kaptein. Bert had veruit het meeste talent, hij was een echte terriër. Een tof mannetje dat zich als voetballer fantastisch heeft ontwikkeld. Tot de A-junioren hebben we bij Bakestein met elkaar gevoetbald. De ouders van Bert, Stef en Ronald waren zeer betrokken, ze kwamen ook altijd kijken.’’

,,Bert zat al bij DS’79 toen ik als zeventienjarig ventje bij de selectie kwam,’’ haalt Marco Boogers, technisch manager van FC Dordrecht en oud-ploeggenoot van Bartelings, herinneringen boven. ,,Hij was eigenlijk twee jaar lang mijn begeleider. We trokken veel met elkaar op en hadden ongelooflijk veel plezier. Toen hij hier trainer werd, was de relatie wat moeizamer. Maar ik heb als voetballer zoveel steun van hem gehad, dat kan ik niet in woorden uitdrukken. Dat betekent heel veel voor me. Bert was een fantastische gozer. Een doorzetter, die zijn beperkingen kende. Hij toonde altijd honderd procent inzet en was ongekend populair bij het publiek. En met geintjes in de kleedkamer liep hij, samen met Peter Matena, altijd voorop. De eerstvolgende thuiswedstrijd zullen we de familie, bij wie ik gisteren privé en namens de club op bezoek ben geweest, uitnodigen. We nemen dan, onder meer met een minuut stilte, op gepaste wijze afscheid van Bertje.’’

Ook Simon Kistemaker, vier jaar lang trainer van DS’79, bewaart louter goede herinneringen aan Bert Bartelings. ,,Een speler met een geweldige mentaliteit, op de training en in wedstrijden. En vol humor en altijd vrolijk. Als trainer vond ik hem een voorbeeld voor de rest van de groep, een echte aanjager. Het hoogtepunt was natuurlijk de promotie bij Cambuur. De jongens wilden met een laatste man spelen, omdat een gelijkspel voldoende was. Maar ik koos voor één-op-één achterin. Bert kon dat als linksback ook uitstekend. Als je hem de opdracht gaf een man uit te schakelen, had die speler een slechte middag. Ik ben blij dat hij de stap naar FC Volendam nog heeft kunnen maken, al heeft hij daar niet kunnen laten zien wat hij in huis had. Toen er even sprake van was dat ik naar FC Dordrecht zou terugkeren, zei ik ook meteen dat ik hem graag als assistent wilde. Maar je ziet nu hoe betrekkelijk het allemaal is. Bert had altijd een bereconditie, maar hij wordt toch slechts 48 jaar oud.’’

Guy Ramos, thans de motor op het middenveld van FC Dordrecht, trainde in de A1-junioren onder Bert Bartelings. ,,Hij was heel fanatiek,’’ blikte Ramos terug. ,,Hij trainde ook vaak mee en wilde dan echt nooit een partijtje verliezen. Als je op hem af kwam en van die rare trucjes probeerde uit te halen, schopte hij je dwars door midden. Hij heeft mij vooral fysiek beter gemaakt. Ik kwam van Sparta en na de voorbereiding voelde ik al dat ik sterker was geworden. We deden veel conditioneel werk, maar ook opdrukken en buikspieroefeningen. Het was misschien niet altijd even leuk, maar op den duur zag je wel het verschil. We hebben vaak wedstrijden na de tachtigste minuut beslist. Als mens was hij een warm persoon, die hield van gezelligheid. Typerend waren de laatste dagen van het seizoen. Na een training vroegen we of we nog iets gingen doen. De trainer stelde dan voor om naar Breda te gaan. We maakten er daar een feestje van. Hij was een spontaan iemand met wie ik het goed kon vinden.’’

Michel de Man, belast met jeugdzaken bij FC Dordrecht, verliest niet alleen een ex-collega, maar bovenal een persoonlijke vriend. ,,Dat dateert al vanuit de tijd dat we in 1980 samen bij DS’79 speelden,’’ zegt De Man. ,,Dit is echt heel dichtbij. Vorige week stonden we nog gezellig iets te drinken en dan dit, uit het niets! Ik waardeer vooral zijn eerlijkheid, gewoon hoe hij was. Ik wist bij Bert een emotie los te krijgen, terwijl hij een binnenvetter was. Hij was wel een levensgenieter, maar had moeite met het tonen van zijn echte emoties. Mooi dat we dat binnen onze vriendschap ontwikkeld hebben. Wat ik verlies? Een oogopslag, een knipoog, een begroeting. Maar eigenlijk verlies je alles.’’

Tekst: André Valk
AD/De Dordtenaar
Foto’s : Rinie Boon