Met de Belgische Tristan Peersman heeft FC Dordrecht na het plotselinge vertrek van Govert Booyen in de winterstop een keeper met internationale ervaring weten te strikken. De 29-jarige doelman speelde vorig seizoen bij OFI Kreta, maar de in Griekenland haast gebruikelijke nalatigheid met financiële verplichtingen resulteerde in een vroegtijdig einde van zijn zonnige avontuur.

Tristan Peersman begon zijn carièrre in 1997 bij SK Beveren, maar verwierf in Nederland bekendheid bij Willem II waar hij tussen 2005 en 2007 tussen de palen stond. Daarvoor maakte Peersman zes seizoenen deel uit van de selectie van Anderlecht. In die periode kwam hij 4 keer uit voor de Rode Duivels, waaronder de Belgische 1-0 oefenzege op het Nederlands elftal in 2004.

Na zijn debuut in Brussel moest hij als gevolg van een mislukte operatie aan zijn hiel drie jaar geblesseerd toekijken, maar wist zich terug te knokken in het eerste elftal. Deze week in gesprek met de sympathieke familyman, die gezegend is met een gezonde portie relativeringsvermogen en bescheiden in het leven staat. "Wat ik van mezelf vind als keeper? Die vraag sla ik liever over, want ik laat het graag aan anderen over mij te beoordelen."

Hoe bevalt het je bij FC Dordrecht?
"Het bevalt me hier erg goed, Dordt is een mooie club met een gezellige sfeer en een trouwe supporterscchare. Nu we de weg omhoog weer hebben ingeslagen zie je ook dat het stadion voller zit en iedereen weer ontzettend enthousiast is. Dat is goed voor de ploeg, want steun van de eigen aanhang blijft toch het belangrijkst voor een voetballer. Al met al ben ik hier graag en heb ik inmiddels leuke mensen ontmoet, dus een goed gevoel."

Al kun je zelf de tweede seizoenshelft niet met de eerste vergelijken; hoe belangrijk acht jij de komst van Cecilio Lopes?
"Het verschil kan ik inderdaad moeilijk aangeven, maar het is duidelijk dat FC Dordrecht ontzettend veel baat heeft bij zijn terugkeer. Hij is zeer belangrijk voor de ploeg en laat anderen beter voetballen. Echt een speler met heel veel kwaliteit, die bewezen heeft een neusje voor de goal te hebben."

Hoe kwam je uiteindelijk aan de Krommendijk terecht?
"Ik kreeg een telefoontje van mijn zaakwaarnemer, met de mededeling dat FC Dordrecht geïnteresseerd was. In eerste instantie was ik niet echt happig, omdat ik nog nooit in een tweede klasse had gespeeld en het voor mij dus wel een stapje terug zou betekenen. Maar ik zat al 6 maanden thuis en mijn zaakwaarnemer haalde me over om met de club te gaan praten. Aan de gesprekken hield ik een goed gevoel over en ik besloot in te gaan op de aanbieding."

Je overgang hat nog heel wat voeten in aarde...
"Dat kun je wel zeggen ja...Het is algemeen bekend dat Griekse clubs vaak nogal laks zijn met betalingen, maar op een gegeven moment zat ik al 7 maanden op mijn salaris te wachten. Het leven daar is natuurlijk fantastisch; 's morgens trainen en dan 's middag met de vrouw en kinderen naar het strand - het is daar altijd mooi weer. Maar als je een gezin hebt tellen ook andere zaken. Dan moet je ergens een grens stellen, want ik heb natuurlijk een zekere verantwoordelijkheid. Als je gewoon niet betaald wordt houdt het op een gegeven moment op. Ik besloot naar de FIFA te stappen, maar je kan dan eigenlijk al raden hoe het vervolgens gaat: de club wordt aangeklaagd en gaat dan moeilijk zitten doen om je een hak te zetten. Het gevolg was dat mijn vrijgave enige tijd op zich liet wachten, maar het is uiteindelijk goed gekomen en dat is het belangrijkste."

En iedere dag op en neer vanuit je woonplaats in België is goed te doen?
"Ik moet zeggen dat het af en toe wel zwaar is met het drukke verkeer en al die files. Normaalgesproken is het een uur en twintig minuten rijden, maar vaak doe ik er ruim twee uur over. Toch heb ik het er graag voor over, want mijn kinderen hebben natuurlijk anderhalf jaar in Griekenland gezeten en ik vond het erg belangrijk dat ze nu weer in hun vertrouwde omgeving konden terugkeren. En daar zouden kunnen blijven vooral, want ik vind niet dat je je kinderen van hot naar her moet slepen en ze een soort zigeunersbestaan te laten leiden."

Hoeveel invloed heeft de hielblessure, die jou tijdens je periode bij Anderlecht eigenlijk jarenlang aan het kwakkelen bracht, op je carrière gehad?
"Toch heel veel invloed. Ik kwam op 19-jarige leeftijd bij Anderlecht terecht, een grote club waar de druk aanzienlijk is. Ondanks mijn leeftijd pikte het niveau meteen op en viel toen terug met die blessure. Ik heb toen 3 jaar niets kunnen doen, maar me toch terug weten te knokken in de hoofdmacht. Best een prestatie, als je bedenkt dat Anderlecht een rijke club is die voor iedere positie goede spelers kan halen. Ik heb er wel keihard voor moeten werken en heel veel afgezien."

Heb je het gevoel dat er meer in had gezeten zonder die blessure?
"Nou ja, meer...Ik ben tevreden dat ik uiteindelijk toch 7 jaar bij Anderlecht heb gezeten, de nationale ploeg heb gehaald, bij Willem II in de Nederlandse eredivisie heb gespeeld en een buitenlands avontuur ik Griekenland heb beleefd. Opzich niet slecht natuurlijk, al hebben er factoren meegespeeld waardoor de zaken anders zijn gelopen dan ik aanvankelijk had gehoopt. Natuurlijk die blessure, maar ook het fiasco in Griekenland en het feit dat een trainer het niet in mij zag zitten. Bij Willem II kwam ik de tweede seizoenshelft van het seizoen 2005/2006 terecht, waar het vervolgens lekker ging. Het seizoen daarna kwam er echter een nieuwe trainer die geen al te hoge dunk van me had. Tsja, dan ben je klaar. Soms moet je ook een beetje geluk hebben, maar je hebt het nu eenmaal niet zelf voor het zeggen. Laten we het erop houden dat er na de 7 magere jaren nu 7 vette jaren aankomen, haha."

Kun je wat meer vertellen over je ervaringen als Rode Duivel?
"Mijn interlands in de Belgische nationale ploeg zijn toch de wedstrijden geweest waarvoor je voetballer bent geworden. Al was het een oefenwedstrijd; die winst tegen Nederland was natuurlijk prachtig, maar ook tegen Spanje stond ik op doel, met Raúl en Fernando Torres voor je en een wereldkeeper als Iker Casillas aan de overkant. Dat zijn toch wel de groten der aarde waar je dan tegen speelt. En ook al was het niveauverschil natuurlijk groot; dat zijn de wedstrijden waar je als kind van droomt en je voetbalschoenen voor aantrekt."

Hoever denk je dat FC Dordrecht dit seizoen kan komen?
"Als ik naar de selectie kijk heeft Dordt absoluut genoeg kwaliteit om de laatste periode te pakken. Daarnaast is het een ploeg die goed aan elkaar hangt en voor elkaar wil werken. Je ziet dat als er iemand niet lekker in de wedstrijd zit, de rest bereid is extra meters te maken en het dicht te lopen. Het is een collectief, en dat is in het hedendaagse voetbal toch wel het belangrijkste. Ook bestaat het team louter uit nuchtere jongens, die met beide benen op de grond staan en vooruit willen. En in Gert Kruys hebben we een eredivisiewaardige trainer, die erg goed in de groep ligt, aanvallend denkt en bewijst tactisch de juiste keuzes te kunnen maken. Als je ziet welke wissels hij maakt tegen RBC, is het duidelijk dat hij in staat is een wedstrijd te lezen en daarop in te spelen. Al met al dus de juiste ingrediënten om deze laatste periode hoge ogen te gooien, al speelt de factor geluk natuurlijk ook mee in de sport. Maar met het geluk aan onze zijde zijn wij in staat de periode te pakken."

Tekst: Sebastian Mennes