IDeze week in gesprek met één van de weinige spelers uit de eigen jeugd die echt zijn doorgebroken in het eerste elftal van FC Dordrecht. Het had weinig gespeeld of Johan Versluis was in Georgië terechtgekomen, toen landskampioen Olimpi Rustavi in de voorbereiding bij hem aanklopte.

“Maar toen de oorlog uitbrak en ik al een tijdje niets had gehoord was de keuze snel gemaakt.” Waar de centrale verdediger vorig seizoen nog voornamelijk als invaller binnen de lijnen verscheen knokte hij zich dit seizoen terug bij de eerste elf en begint hij ook nog eens te scoren.

Zijn gelijkmaker tegen Telstar vorige week betekende zijn tweede van het seizoen, dus een persoonlijk record heeft Versluis al te pakken. “Maar ik win liever dan dat ik zelf scoor.”

Je speelde bijna in Georgië toen er oorlog uitbrak. Was dat de reden dat de transfer is afgeketst of heb je eigenlijk gewoon mazzel gehad?
“In de voorbereiding werd ik gebeld door de mensen van Olimpi Rustavi of ik er wat voor voelde om in Georgië te komen voetballen. Het leek mij wel een uitdaging en toen ben ik er in de voorbereiding een week naar toe geweest. Een mooi land, maar het verschil tussen arm en rijk is daar veel zichtbaarder dan hier in Nederland, waar mensen die nauwelijks rondkomen er gewoon netjes bij lopen. Je ziet het vooral aan de wijken en de infrastructuur; een snelweg die op een gegeven moment over gaat in een hobbelweggetje.”

“Het voetbal leeft er wel en ik zag het wel als een avontuur maar toen ik terugkwam bleek er eerst het nodige papierwerk in orde te moeten worden gemaakt. Het duurde lang en ik vond dat ik voor mezelf de knoop moest doorhakken omdat het niet ten koste van FC Dordt mocht gaan. Toen viel Rusland Georgië binnen en was de keuze snel gemaakt...”

Inmiddels ben je weer basisspeler en is met Fernando Derveld een belangrijke concurrent vertrokken. Heb je het gevoel dat je nu echt een vaste waarde bent?
“Dat wel, want het gaat opzich wel lekker. Al zal ik wel iedere dag keihard moeten blijven trainen en moeten presteren tijdens de wedstrijden. Maar dat is natuurlijk overal zo, niet alleen bij Dordt. Ik heb er natuurlijk wel de pest in dat we zo laag staan. Waar dat aan ligt? Da’s moeilijk te verklaren. Er is niet een duidelijk aanwijsbare reden. Het moet ook af en toe meezitten en daar is dit seizoen nauwelijks sprake van.”

“Aan de ploeg ligt het niet, daar heb ik veel vertrouwen in – net als iedereen eigenlijk. Er is kwaliteit genoeg. Zwolle thuis (4-0, red.) was een van de weinige wedstrijden waar het net wel effe meezat. Dan zie je ook hoe goed we kunnen voetballen. De sfeer in de groep is ook gewoon goed, iedereen kan goed met elkaar overweg en de technische staf is ook top. Ik ben ervan overtuigd dat we de weg omhoog dan ook zullen vinden dit seizoen.”

Na je treffer tegen Telstar vorige week heb jij er dit seizoen al twee inliggen; niet slecht voor een centrale verdediger...
“Ja klopt, de derde uit mijn carrière. De eerste was twee jaar geleden tegen Omniworld, toen we met 3-0 wonnen. Het is natuurlijk altijd leuk als je scoort, maar niet het belangrijkste. Ik win liever dan dat ik zelf scoor. Als verdediger hou je liever de nul dan doelpunten tegen krijgen, maar er zelf eentje inprikken is altijd lekker.”

Toen ik je drie jaar geleden sprak was je met een HBO opleiding bezig. Hoe staat het daarmee?
“Mijn studie commerciële economie is in afrondende fase, ik moet alleen nog mijn afstudeeropdracht doen. Dus het gaat de goeie kant op. Het was wel prettig dat ik die studie gewoon thuis kon doen in mijn vrije tijd, anders is het lastig te combineren.”

Hoe zie jij de toekomst?
“Zoals iedere voetballer heb ook ik de ambitie om nog proberen een stap te maken naar een hoger niveau. Wat ik na het voetbal wil doen? Daar denk ik af en toe wel over na, maar ik zou het echt nog niet weten. Met mijn opleiding heb ik in ieder geval een goede basis.”

Wat is je prognose voor de wedstrijd tegen RBC?
“Ik denk dat we een goeie kans maken; we spelen thuis en ik denk dat het een open wedstrijd wordt. Hoeveel het wordt? Dat is niet belangrijk. Als er maar gescoord wordt!”

Tekst: Sebastian Mennes