Tijdens zijn loopbaan als speler stond Ruud Heus volop in de schijnwerpers. De trainerscarrière van het Feyenoord-icoon speelt zich momenteel af in de betrekkelijke anonimiteit van de beloften van FC Dordrecht. ,,Ik heb nog volop ambities.’’

Ruud Heus geeft toe: trainer zijn van een tweede elftal is lang niet altijd gemakkelijk. ,,Ik heb te maken met spelers uit drie verschillende elftallen: uit het beloftenelftal, de hoofdmacht en de A1. Aan mij de taak om daar één team van te smeden, elke week weer opnieuw,’’ aldus de 47-jarige inwoner van het Noord-Hollandse Oostzaan.

Dat doet Heus door, zoals hij dat zelf omschrijft, het creëren van het ’wij-gevoel’. ,,Dat betekent dat spelers op het veld, ook al spelen ze niet vaak met elkaar, moeten opereren als één team. Als trainer probeer ik dat te bereiken door ze te overtuigen van het nut daarvan. Ik houd ze voor dat ze verplicht zijn om goed te voetballen. Jongens uit het eerste om zo snel mogelijk weer aan te sluiten, spelers uit het beloftenteam om de stap naar de hoofdmacht te maken en A1-spelers om zich in de kijker te spelen.’’

Ruud Heus maakte zelf als speler furore bij Feyenoord. Hij wordt in Rotterdam-Zuid gezien als één van de beste linksbacks van de laatste decennia. Heus was op die plek tussen 1986 en 1996 onomstreden in De Kuip. Na de zeer magere seizoenen aan het eind van de jaren tachtig vormde Ruud Heus in het begin van de jaren negentig met Ulrich van Gobbel, Henk Fräser en John de Wolf de zo gevreesde, spijkerharde laatste linie van de Rotterdammers. Met zijn grote liefde won Heus in die periode één keer de landstitel, vier keer de beker en de Super Cup.

Na zijn actieve carrière - na het decennium bij Feyenoord speelde de in Hoorn geboren Heus nog één seizoen bij AZ in Alkmaar, waar hij ook begon als prof - rolde hij als vanzelf het trainersvak in. Via de jeugd van VSV Velsen, AGOVV (assistent van Peter Bosz), Türkiyemspor, weer VSV (eerste elftal), Barendrecht en Willem II (A1) belandde de oud-prof anderhalf jaar geleden aan de Krommedijk. ,,Steeds een stapje omhoog,’’ vindt Heus. ,,Ik stond voor het eerst op eigen benen als hoofdtrainer in de derde klasse, om via de hoofdklasse nu voor het derde jaar in het betaalde voetbal te trainen. Ik zie het tweede elftal van een bvo als een stapje omhoog vergeleken met een hoofdklasser, omdat ik bij een bvo meer mag verwachten van mijn spelers dan bij de amateurs. Daar is het toch allemaal wat vrijblijvender. Van een trainerschap in de marge is wat mij betreft geen sprake. Ik heb het bij FC Dordrecht prima naar mijn zin.’’

Ruud Heus is momenteel in bezit van zijn trainersdiploma Oefenmeester 1. ,,Maar ik denk er zeker over na om de cursus betaald voetbal te gaan volgen, ik heb nog volop ambities. Ik zie het ook als een logische volgende stap.’’ De linkspoot behaalde in zijn Feyenoord-jaren al zijn eerste trainersdiploma, samen met onder anderen Ton Lokhoff en John Metgod.

De jonge Dordtse talenten trainen vier keer per week (woensdag en zondag niet) en werken op maandagavond hun wedstrijden af. Een flinke belasting voor jongens die er geen stuiver voor ontvangen, beseft ook hun trainer. ,,Maar het is een kwestie van investeren in jezelf. Dat hoort er nu eenmaal bij,’’ weet Heus, die het klaarstomen van zijn pupillen voor het profbestaan als belangrijkste taak ziet. ,,De profwereld is keihard, voor weinigen weggelegd. Ik denk dat ik daar wel uit eigen ervaring over kan meepraten. Het is vooral een kwestie van mentaliteit, ten koste van alles willen slagen. Ik houd mijn jongens ook voor om niet het eerste elftal van FC Dordrecht als einddoel te hebben, maar verder te kijken dan de eerste divisie. Je moet een doel hebben om naar toe te werken.’’

Heus beweert dat de prestaties, het beloftenteam staat momenteel in de subtop van de eerste divisie met zeven punten uit vier duels, ondergeschikt zijn aan het opleidingsdoel. ,,Maar dat het nu goed gaat, is mooi meegenomen.’’

Bron: AD/De Dordtenaar
Tekst: Jan-Dirk Verhey