fAN VAN FC DORDRECHT DANKZIJ HUGO 18/04/2008
Zoon Hugo was een bloedfanatieke FC Dordrecht-supporter.
Hugo stierf negen jaar geleden op slechts 24-jarige leeftijd door een spierziekte,
vader Huib van der Windt is nu al weer veertien jaar voorzitter van Supportersvereniging
FC Dordrecht.
Huib van der Windt vindt zichzelf eigenlijk maar een saaie man. ,,Ik
werk al 42 jaar bij hetzelfde bedrijf, woon al dertig jaar in hetzelfde
huis in Sterrenburg en ben ook nog steeds getrouwd met Hilly,’’
grapt de eigenaar van een makelaarskantoor in Rotterdam. Vol trots kan
de 65-jjarige Dordtenaar vertellen over het historische pand in Oud-IJsselmonde
dat hij met een aantal zakenpartners acht jaar geleden kocht en sindsdien
voortdurend heeft opgeknapt. ,,Het heeft wat gekost, maar we zijn er trots
op.’’ Het werkende leven eindigt voor Van det Windt over anderhalf
jaar. ,,Ik mocht doorgaan tot mijn 67ste, dat doe ik dan ook. Ik vind
het veel te leuk om nu al te stoppen. Ik ben ongeveer tachtig uur per
week aan het werk, maar nooit met tegenzin,’’ aldus Van der
Windt, die ook nog voorzitter is van de Rotaryclub Rotterdam-Stad. ,,Als
ik straks met pensioen ben is het tijd om leuke dingen te gaan doen, die
afspraak heb ik al gemaakt met een aantal vrienden die ook stoppen.’’
Supportersrellen
,,Wanneer supporters zich niet gedragen, zoals dit seizoen na de uitwedstrijd
tegen Haarlem of tijdens de kwartfinale in de beker tegen Roda JC, kijk
ik daar anders naar dan het bestuur van FC Dordrecht. Zij denken ’dat
gaat ons veel geld kosten’, terwijl ik als fan wel sta te genieten
wanneer er mooie fakkels worden afgestoken als tegen Roda. Kijk, zo’n
malloot op het veld is wat anders. Ook het incident met de trein vanuit
Haarlem waarbij het voertuig half wordt gesloopt, is onacceptabel. Wat
me dan wel stoort is dat de club mij opbelt om te vragen ’wat we
er aan kunnen doen’, terwijl wij er als officiële supportersverening
helemaal niets mee te maken hebben. Deze raddraaiers zijn niet eens lid
van onze vereniging. Ik zie het ook niet als onze taak om voor de veiligheid
te zorgen, daar zijn de politie en stewards voor. We zijn geen beveiligingsbedrijf,
maar een vereniging die het de 250 leden en 600 ’lammetjes’
(jeugdleden, JDV) naar de zin wil maken.’’
Rechterrijtje
,,Natuurlijk vallen de prestaties van FC Dordrecht ook mij tegen. Met
een, op papier althans, sterkere selectie dan vorig seizoen is het niet
gegaan zoals verwacht. Een reden daarvoor is soms moeilijk te vinden.
Ik vergelijk het wel eens met mijn werk in de makelaardij: soms bel je
iemand op omdat je hem of haar weer eens wilde spreken en sleep je een
nieuwbouwproject binnen, de andere keer ben je ergens een week mee bezig
en levert het uiteindelijk niets op. Een verklaring is er niet voor te
vinden, geluk speelt ook een rol. Ik denk dat ondanks de tegenvallende
resultaten trainer Gert Kruys en technisch manager Marco Boogers gewoon
prima werk afleveren, al betreur ik het dat ze Dordtenaar Johan Versluis
laten vertrekken.’’
Hugo
,,Mijn jongste zoon Hugo overleed negen jaar geleden op slechts 24-jarige
leeftijd. Hij leed aan de ziekte van Duchenne, een dodelijke spierziekte.
Hij was net een jaar toen de artsen dat ontdekten. Ze vertelden destijds
dat hij niet ouder dan achttien zou worden, hij heeft het dus nog aardig
lang uitgehouden. Hij zat vanaf zijn tiende in een rolstoel, maar heeft
echt genoten van het leven. Hugo woonde op zichzelf iin Nijmegen, waar
hij sociologie studeerde. Ook was hij een bloedfanatieke supporter van
FC Dordrecht, we gingen samen bijna naar alle wedstrijden, uit en thuis.
Als ik een keer geen zin had om in de sneeuw helemaal naar Emmen te rijden,
noemde hij me een ’nepsupporter’. Dus gingen we uiteindelijk
toch. Na zijn dood heeft hij in het stadion een eigen gedenksteen met
zijn naam erop gekregen, op de plek waar hij altijd zat. Door hem ben
ik ook bij FC Dordrecht betrokken geraakt. Toen de supportersvereniging
compleet op zijn gat lag, vroeg toenmalig voorzitter Cees den Braven mij
om de supportersvereniging te leiden. Dat doe ik nu nog steeds, al wordt
het zo langzamerhand wel tijd voor iemand anders.’’
Bron: AD/De Dordtenaar
Tekst: Jan-Dirk Verhey
|