FC DORDRECHT OP CURACAO: LOTTE GROENEWEG VROUW TUSSEN 29 MANNEN

FC Dordrecht tankt na een succesvol, maar zwaar seizoen bij op Curaçao. Verslaggever JOHN KRAIJENBRINK reisde mee. Vandaag zijn zesde bijdrage.
Bon Bini, welkom op Curaçao. Feest in Hooks Hut. In een mooie openlucht loungetent komen de spelers van FC Dordrecht, Ferroviário AC, sponsors en organisatoren van de Polar UTS-Cup deze donderdagavond nog één keer samen om afscheid van elkaar te nemen. Het is voor velen een streep onder een mooie vakantie en de opmaat voor een laatste avond feestvieren. Als de spelersbus voorrijdt, verandert het vervoermiddel in kort tijdsbestek in een hossende, dreunende en swingende disco, waar de voetballers in het gangpad dansen. Nu mag het nog, over een paar weken moeten de spelers weer in alle rust en concentratie op hun stoel zitten, op weg naar Maastricht, Veendam of Leeuwarden.

De vrijheid maakt het voor de voetballers een uniek weekje. Dat geldt ook voor fysiotherapeute Lotte Groeneweg, maar dan om heel andere redenen. De 21-jarige blondine, met de grote, onschuldige grijsblauwe ogen, is een week lang op pad met liefst 29 mannen (spelers en staf).

,,En dat is heel gezellig,’’ glimlacht ze. ,,Ik kan ze wel de baas, hoor. Ik ben best brutaal. Al heb ik, toen ik gevraagd werd, wel even moeten nadenken. Maar ik had het idee dat ze me eerder zouden beschermen dan iets aandoen.’’

Groeneweg is mee omdat de vaste fysiotherapeuten Ronald Boet en Cris de Jong verhinderd waren. Dus kwam technisch manager Marco Boogers bij haar uit. ,,In de voorbereiding heb ik stage gelopen bij Cris. Eigenlijk had ik helemaal niets met voetbal. De eerste keer dat ik naar de praktijk van Cris reed voor een kennismakingsgesprek dacht ik dat ik verkeerd zat, omdat ik voor het stadion van FC Dordrecht stond. Maar zijn praktijk bleek daar te zitten. Tijdens die stage ben ik bij het eerste elftal terechtgekomen. De spelers kenden mij dus al als persoon en als fysio. Dat ik een meisje ben, is niet lastig. Als je laat zien wat je kunt, accepteren ze dat.’’

Deze week heeft Groeneweg een rustig weekje. Alhoewel: ,,Ik sprak de fysiotherapeut van FC Utrecht. Volgens mij heb ik het een stuk drukker dan hij. Eddy Putter is bezig met zijn revalidatie. Zijn voet moet gemobiliseerd worden, de wond verzorgd en hij moet opnieuw leren lopen. En als hij naar de sportschool gaat, ga ik mee. Frank Kooiman heeft zijn eigen programma, daar heb ik niet zoveel omkijken naar. Voor de rest zijn er wat jongens die na de wedstrijden last hebben gekregen van hun hamstrings. Die moeten allemaal even nagekeken worden, maar er blijft genoeg tijd over om op het strand te liggen. Al is dit niet te vergelijken met een weekje vakantie.’’

Nu ze een week fulltime bij het eerste heeft gezeten, weet ze nog steeds niet of haar toekomst in de sport ligt. ,,Eigenlijk wil ik me specialiseren als manueel therapeut. Het werk dat ik nu doe, vind ik heel leuk, maar ik weet niet of dat door het voetbal komt of door FC Dordrecht.’’

Jan van Zadelhoff en Nick van der Velden gaan eveneens met bijzondere herinneringen naar huis. De materiaalman en aanvallende middenvelder van FC Dordrecht gaan bij het Seaquarium te water met twee dolfijnen. De twee zwemmen rond, laten de dieren zingen, worden nat gespetterd en krijgen tot slot een dikke zoen. Met een grote smile komen ze na een half uur het water weer uit.

,,Dit is echt schitterend,’’ meldt Van Zadelhoff. ,,Deze ervaring is niet te beschrijven. Als je in het water ligt, ben je heel druk bezig met alle instructies die je bij de briefing gekregen hebt en is het half uurtje zo voorbij. Maar na afloop heb ik echt drie kwartier zitten nagenieten. Deze ervaring zou iedereen een keer moeten meemaken.’’