ZWETEN ACHTER DE SCHERMEN

Het is een warme morgen als FC Dordrecht begint aan de warming-up voor de training. De zon lijkt het nu echt te gaan winnen van de wolken en al snel parelen de zweetdruppeltjes van het voorhoofd van de spelers. Als het warmlopen plaatsmaakt voor een inspannend oefeningetje passen en trappen zijn de witte shirtjes binnen een mum van tijd doorweekt. Trainer Robert Verbeek dirigeert zijn mannen na die oefening dan ook naar de kant, waar de bekertjes met water al op de droge kelen staan te wachten. Een uurtje later druipen de spelers de bus in, worden naar het hotel gereden, waar ze hun doorzweette plunje in mogen leveren bij materiaalman Henk Koldrecht in ruil
voor een schoon shirt. Tien minuten later ploffen de eerste geblesseerden en vermoeiden op de massagetafels van fysiotherapeut Ronald Boet en verzorger Maurice Ruttman. Om na behandeling af te zakken naar het restaurant, waar een warme maaltijd op hen wacht. De meeste spelers zullen het waarschijnlijk niet beseffen, maar misschien hebben zij het nog wel het allermakkelijkste van de hele FC
Dordrecht-delegatie. Twee trainingen per dag en drie wedstrijden in tien dagen tijd is misschien pittig, maar het echte harde werken gebeurd achter de schermen door de begeleiding. De verzorgers, de materiaalman en teammanager Ariejan Wallaard hebben geen tijd om tussen de middag in de zon te gaan liggen. Zij moeten vol aan de bak. Kamer 506, de kamer van Henk Koldrecht, staat vol met vuilniszakken met vuile was en kisten met schone kleding en daarop een stapel boxershorts. In de hoek ligt de zak met ballen. Het bed van Koldrecht past er nog net in. ,,Ik heb hier een volle dagtaak aan'', zweet Koldrecht. ,,Per dag wordt alles twee, drie keer gewassen. Elk shirt dat ik meegeef aan een speler moet ik bijhouden, want er zijn er die rustig drie shirts meenemen en er maar twee inleveren.'' Terwijl de
materiaalman praat, komt de wasvrouw binnen met een kar vol met manden schone was. Arjan Wallaard steekt direct de handen uit de mouwen en begint de shirts op te vouwen en op rugnummer te leggen. De teammanager heeft even de tijd om Koldrecht de helpende hand toe te steken, voordat hij weer op pad moet om duizend en een dingen te regelen. Vier etages hoger is het een komen en gaan in kamer 907. Tussen vier dozen met flesjes water, twee bedden, een kaptafel vol naalden, pleister, talkpoeder en olie staan twee massagetafels opgesteld. Maurice Ruttman kneedt de hamstring van John den Dunnen die voor en na iedere training even losgegooid moet worden. Ronald Boet bevoelt op de andere tafel de achillespees van Ekrem Kahya. Tussen ontbijt en training, avondeten en training en na iedere training kunnen de spelers bij de medische staf terecht. Die heeft inmiddels een dagtaak aan alle pijntjes en 'autjes'. Reinhard Breinburg, Michael van Dommelen, Martijn van Galen, Raymond Kuipers, Arie Lock, Raphael Maitimo, Maceo Rigters en Johan van der Sluis, allemaal laten ze deze dinsdagmorgen de training schieten omdat ze wel ergens pijn hebben. ,,Een combinatie van een lange reis en te weinig herstel daarna, een hard veld en twee keer trainen per dag'', verklaart Boet het hoge aantal uitvallers. ,,Al moeten deze jongen gasten twee keer trainen aankunnen. Het zijn vooral ook de jongen spelers die geblesseerd zijn. Ik probeer te achterhalen waar dat door komt. Ik denk dat ze de signalen van hun lichaam te lang negeren. Oudere spelers stoppen eerder met trainen als ze wat voelen, de jongeren gaan door. Dat is een leerproces. En dat is meteen ook het dilemma tussen technische staf en medische staf. Een trainer wil dat een speler de week erop weer speelt, een verzorger of fysiotherapeut wil dat hij over tien jaar ook nog speelt.'' Als het 'spreekuur' bij de medische staf afgelopen is, melden de spelers zich in het restaurant voor de lunch, waarna ze plaats nemen aan het zwembad. Koldrecht en Wallaard hebben daar geen tijd voor. De eerste moet was vouwen, de tweede moet op jacht naar sportdrank, omdat die op is en op jacht naar een cadeautje voor technisch manager Marco Boogers (deze week jarig). ,,We willen hem ook een ontbijtje op bed geven'', glimlacht Wallaard. ,,Als het hotel dat niet kan regelen, sta ik zelf wel wat eerder op en maak wel wat broodjes voor hem.'' Ook zo'n karwei komt dus voor
rekening van de duizendpoot.