GEEN WINST IS GEEN VRIJ

Gisteren (maandag) was het vol aan de bak voor de Schapenkoppen. Vroeg op, twee keer trainen en op tijd naar bed, evenals zondagavond. Het had heel anders kunnen zijn. Leuker, aangenamer, gezelliger, lekker weg op zondagavond, een biertje drinken en dan maandag uitslapen en een beetje genieten van de zon, die zich eindelijk sporadisch laat zien. Dat had gekund, maar dat is niet gebeurd. En daar waren de spelers van FC Dordrecht zelf schuldig aan. Ze openden de strijd om de Interexpo Cup zondag namelijk met een 2-1 nederlaag tegen WBC, de kampioen van Suriname die onder voorzitterschap van voormalig Dordtenaar Ramesh Jaqesar staat. Geen
wonderploeg, ondanks het vijftal Brazilianen in de selectie. Wel een ploeg die gewend is aan harde (kunstgras) velden en tropische hitte. En een ploeg die tijdens de kerstdagen en op 1 januari doorgetraind heeft om dit toernooi goed voor de dag te komen. Maar ook een elftal dat gewoon door FC Dordrecht met minimaal een nulletje of drie verslagen had moeten worden. Alleen dan moeten de Dordtenaren er wel vol voor gaan, de juiste instelling en mentaliteit tonen en daar ontbrak het zondagmiddag aan. Natuurlijk, er waren wat blessures en het was benauwd warm, maar dan nog .... Aan een beetje inspanning, een beetje concentratie en een beetje plezier is nog nooit iemand bezweken. En juist die ingredienten ontbraken (de eerste vijfenveertig minuten) aan Dordtse kant. Misschien kwam het door de entourage. Die is hier nou eenmaal anders dan thuis. Hier staat er een Mitsibishi-busje vol deuken tien minuten voor aanvang op de sintelbaan om hapjes en drank uit te laden, hier speel je tegen een tegenstander die geen warming-up doet, waardoor de andere helft van het veld in bezit kan worden genomen door in oranje-wit gehulde ballenjongens die lopen te priegelen. Hier schalt mambo- en lambadamuziek
uit de boxen en staat er langs de zijlijn een oud, houten bureautje met twee deurtjes en een grote lade die dienst doet als tafeltje voor de vierde official. Hier lopen serveersters tijdens de wedstrijd met bladen vol (rum)cola, bier en pannenkoeken met tonijn langs het publiek op de tribunes. En hier moeten de spelers, staand op het veld, kort voor de aftrap talloze speeches aanhoren van bobo's die allemaal even een praatje willen houden en naar het Wilhelmus luisteren voordat de wedstrijd begint. Maar dan nog moet FC Dordrecht gewoon winnen van WBC. Zeker als het aantreedt met een elftal dat grotendeels bestaat uit vaste waarden, dus met Gerard de Nooijer, Maceo Rigters en Arjan van der Laan. En voor het eerst dit seizoen met Martijn van Galen in de basis. Voor korte duur overigens, want de Brabantse spits haakte na 21 minuten af met een hamstringblessure en nam op de tribune plaats naast de andere geblesseerden Rui Monteiro, Dave
van der Meer, Johan van der Sluis en Raphael Maitimo. Een dag later volgde Reinhard Breinburg, die voor onderzoek aan zijn gekwetste voet naar het ziekenhuis moest. Maar terug naar zondagavond. Daar stond geen FC Dordrecht in het veld, dat bezig was met een serieuze voorbereiding op de tweede seizoenshelft, maar dat op schoolreisje was. De middenvelders Ekrem Kahya (zeer nonchalant, wel heel mooi doelpunt), Arjan van der Laan (niet in vorm) en Remco Heerkens (onzichtbaar) solliciteerden naar een plekje op de bank, waar nu John Nieuwenburg uit voorzorg zat en doelman Dennis van der Kraan (niet vrijuit bij beide goals) liet zien dat hij de adem van Johan van der
Werff in zijn nek begint te voelen. Reinhard Breinburg ten slot toonde aan nog niet geleerd te hebben van zijn twee kostbare fouten in de competitie en liet weer een te zachte terugspeelbal (inleiding 2-0) van zijn voet vertrekken. Dat waren nou precies de dingen waar trainer Robert Verbeek naar keek en die hem niet zinden. En dus bulderde zijn stem zondagavond door het restaurant: morgenvroeg trainen, vanavond niet de deur uit maar vroeg slapen. Wegwezen. Bij de Surinaamse kampioen ging het er ongetwijfeld heel anders aan toe. Zij
hadden FC Dordrecht verslagen en lieten daarmee een wens van voorzitter Ramesh Jaqesar in vervulling gaan: ,,Het doet een beetje pijn om van FC Dordrecht te winnen, maar ik vind het wel leuk. We waren zenuwachtig, maar hadden het voordeel van het stugge veld. Voor ons was dit een uitdaging, voor mij is een droom uitgekomen.''